بریده‌هایی از کتاب زنانی که کار می‌کنند

بزرگ‌ترین اشتباهی که مردم در زندگی می‌کنند تلاش برای معاش نیست، بلکه انجام ندادن کاری است که از آن بیشترین لذت را می‌برند.

خواسته‌ی قلبی از این حس ناشی می‌شود که گویی شما بخشی از باورهای خود هستید چیزی بزرگ‌تر از خودتان.

«هیچ‌کس نمی‌تواند شما را رده‌بندی کند.»

ما زنان شاغل، همسر، مادر، رهبر و کارآفرین هستیم اگر خانواده در اولویت اول باشد؛ کار اولویت دوم نخواهد بود. زندگی ترکیبی از این دو است. آن ماری اسلاتر، مدیرعامل نیوآمریکا و نویسنده‌ی کار ناتمام

انسان‌های خوش‌بین و کنش‌گرا از خود و قابلیت‌هایشان با کلمات مثبت صحبت می‌کنند: می‌توانم، قصد دارم، مطمئنم. برعکس، انسان‌های منفی، تحت سلطه‌ی عوامل بیرونی و مکررآ قربانی شرایط هستند. می‌توانید آنها را از کلماتی که به کار می‌برند به راحتی بشناسید: نمی‌توانم، نمی‌شود، نگرانم، مشکل آن است که

این مَثل رایج «] مردم[شاید سخنان شما را فراموش‌کنند، ولی هرگز احساسی را که در آنها ایجاد می‌کنید فراموش نخواهندکرد.»

ما با هم، کاریکاتور «زنان شاغل» را از اذهان مردم پاک می‌کنیم.

«وقتی یکی از بچه‌هایم در روزی‌معین می گوید مامان! کار نکن!، معمولا اینطور جواب می‌دهم: می‌دانم دلت نمی‌خواهد امروز بروم سر کار، من هم دوست دارم پیش شما باشم. با این‌حال مامان باید برود تا به زن‌هایی کمک کند که در شغل و در خانواده‌شان به کمک نیاز دارند. به خاطر شغل مامان، می‌توانیم غذاهای خوشمزه بخوریم، و در این خانه‌ی زیبا زندگی کنیم و به دیگران کمک کنیم تا زندگی بهتری داشته باشند.»

در ایالات متحده، ۴۷ درصد از نیروهای کار را زنان تشکیل می‌دهند؛ ۷۰ درصد از کل مادران یا به درآمد خانواده کمک می‌کنند یا خودسرپرست هستند؛ و نان آور اصلی ۴۰ درصد از خانواده‌های آمریکایی زنان هستند ـ با این وجود، به طرزی می‌گویند «زنان شاغل» که گویی آنان امری خلاف قاعده‌اند.

به گفته‌ی مادرم، بخشی از تعریف دوباره‌ی موفقیت یعنی آگاه باشیم که با گذشت زمان، مسائل مهم برای ما تغییر خواهند کرد. ممکن است یک سال تا پنج سال بعد، تنها غیر از مهم‌ترین چیزی که داریم (احتمالا خانواده)، باقی چیزها عوض شود.

پدرم می‌خواست این شغل را برای خودم انتخاب‌کنم، نه برای او. می‌خواست مطمئن شود خواسته‌ی قلبی من است، و من چشم خود را به روی سایر فرصت‌های عالی برای رشد شخصی و حرفه‌ای نبسته‌ام.

گاهی اوقات دوست دارم که جلوی تلویزیون بنشینم و در حال خوردن یک کاسه‌ی بزرگ پاستا و یک لیوان نوشابه، سریال زنان خانه‌دار واقعی را تماشا کنم، اما اگر با خودم صادق باشم، این کار هیچ فایده‌ای برایم ندارد.

از خود نپرسید دنیا به چه‌چیز نیاز دارد؛ بپرسید چه‌کاری باعث سرزندگی شما می‌شود. و سپس بروید و آن کار را انجام دهید. چون دنیا به آدم‌های سرزنده نیاز دارد.

بر عملکرد و بهره‌وری خویش تمرکز کنید و غیبت در کنار آبسردکن را به دیگران واگذار نمایید.»

به طور معمول، وقتی از زنان و کار صحبت می‌شود، اغلب شاهد همان گرایش‌های منفی و دیرینه هستیم؛ ذهنیت «من مقابل تو» یا «ما مقابل آنها». حرف‌هایی نمی‌شنویم که شامل همه‌ی زنان و حمایت از آنان و انتخاب‌هایشان در زندگی و کار باشد

اولین کاری که با رسیدن به دفترکارم انجام می‌دهم، غیر از نوشیدن یک لیوان بزرگ قهوه، نوشتن سه تا پنج اولویت کاری آن روز است تا بتوانم بر آنها تمرکز کنم.

به نظر من موفقیت یعنی تعیین اهدافی که خود واقعی شما را نشان دهد، نه اینکه تلاش کنید انتظارات جامعه را برآورید یا آن چیزی باشید که دیگران فکر می‌کنند. موفقیت یعنی هر روز، تا آنجا که می‌توانید، به اهداف شخصی و حرفه‌ای خود دست یابید و از انتخاب‌هایتان در محل کار و در خانه احساس رضایت کنید.

پدرم همیشه می‌گفت، اگر کاری که دوست داری را انجام دهی، و واقعآ سخت کار کنی، موفق خواهی‌شد.

پدر و مادرم هر دو عقیده دارند اگر کسی خود را کاملا وقف چیزی که دوست دارد بکند، می‌تواند به موفقیت‌های بزرگی دست یابد، اما اگر کاری که می‌کند خواسته‌ی قلبی‌اش نباشد، همیشه به کسی که این‌چنین نیست می‌بازد.

اصالت یعنی خودمان باشیم، و با خود راحت باشیم. هدف شما رسیدن به جایی است که بتوانید همه وقت، و در همه‌ی عرصه‌های زندگی، همان آدم باشید.

به گفته‌ی مک لاگلین، «در مقایسه با گذشته، زنان کمتر با همکاران زن خود رقابت می‌کنند، و در عوض مایلند با روش‌های عینی و تغییردهنده موجب ارتقاء آنان شوند. محیط کار خود را در نظر بگیرید و بپرسید: آیا من حامی همکاران زن، زنان گروهم و زنانی که از راهنمایی‌های من استفاده می‌کنند هستم؟ اگر نیستم، وقت آن رسیده است که وارد عمل شوم. حقیقت رهبری زنان این است که در واقع، برای همه در رأس شرکت جا هست و وقتی یکی از ما موفق می‌شود، همه موفق خواهیم شد.»

بر عملکرد و بهره‌وری خویش تمرکز کنید و غیبت در کنار آبسردکن را به دیگران واگذار نمایید.

دنبال آدم‌های خودجوش، خوش‌بین، متعهد و مسئولیت‌پذیر می‌گردم، آنهایی که برای تحقق اهداف مشترک کار می‌کنند و برای موفقیت انگیزه دارند.

به مواردی فکرکنید که در رزومه‌ی او منشأ هیجان یا نگرانی هستند. به طور مثال، اگر به نظر می‌رسد او در مدت کوتاهی چند شغل عوض کرده است، آن را یادداشت و بعدآ درباره‌اش صحبت کنید.

لیندا بَبکاک می‌گوید زنان اغلب ۸۵ درصد کمتر از مردان درخواست افزایش حقوق و ترفیع می‌کنند، و معمولا ۳۰ درصد آنان این کار را می‌کنند. آنها اغلب نمی‌دانند چنین فرصت‌هایی هم وجود دارد. «گمان می‌کنند که موقعیتشان از آنچه واقعآ هست، ثابت‌تر و مسلم‌تر ـ کمتر قابل مذاکره ـ است.»

طبق بررسی سال ۲۰۱۶ در خصوص زنان در محل کار، که توسط سایت LeanIn.org شریل سندبرگ و شرکت مَکنزی اندکمپانی انجام شد، زنانی که برای مذاکره اقدام می‌کنند «احتمالا ۳۰ درصد بیشتر از مردان اظهارنظرهایی مانند «ارعاب‌گر»، «بسیار پرخاشگر» یا «رئیس‌مآب» می‌شنوند و ۶۷ درصد بیشتر از زنانی که مذاکره نمی‌کنند با این بازخوردها مواجه می‌شوند.»

بدترین روش درخواست اضافه‌حقوق این است که بگویید: «دو سال است که اینجا کار می‌کنم...»

امروزه، هنوز بسیاری از مادران حس می‌کنند که برای شرکت در بازی‌های مدرسه‌ی فرزندشان، مجبورند دروغ بگویند که به کارشان مربوط است. ما مادران شاغل باید همراه هم، ذهنیت «جنگجوی کار» را از بین ببریم. و این پیام را به خود و اطرافیانمان بدهیم که آنچه مهم است نتایج است نه زمان مواجهه.

در یکی از مطالعات اخیر، همچنین معلوم شد که ۷۲ درصد از شرکت‌کنندگان گفته‌اند در روزهایی که ورزش می‌کنند؛ زمان را بهتر مدیریت می‌کنند و ۷۴ درصد گفته‌اند که وقتی ورزش می‌کنند، از عهده‌ی فشار کاری خود بهتر برمی‌آیند.

موفقیت را با کلمات خود تعریف کنید، با قوانین خود به دست آورید و با غرور زندگی کنید.