بریده‌هایی از کتاب ظهور و قیام

تقدیم به ساحت مقدّس حضرت مولانا صاحب الزّمان ارواحنا له الفداء ـ

«إذا نادی مُنادٍ مِنَ السَّماءِ أَنَّ الحَقَّ فی آلِ مُحَمَّدٍ، فَعِندَ ذلِک یظهَرُ المَهدِی عَلی اَفواهُ النّاسِ، وَ یشرَبُونَ حُبَّهُ، وَ لا یکونَ لَهُم ذِکرٌ غَیرَهُ؛ هنگامی‌که منادی آسمانی ندا می‌کند که: حق با آل‌محمّد (ص) است، نام حضرت مهدی (ع) بر سرِ زبان‌ها می‌افتد و دل‌ها مالامال از محبّت او شود، دیگر مردم را کاری جز عشق‌بازی با یاد او و نام او نباشد».

در روایت دیگری امام صادق (ع) دربارۀ وظیفۀ شیعیان در این شرایط فرمودند: «إلْزَمْ بَیتَک وَکنْ حِلْساً مِنْ أَحْلاسِهِ، وَ اسْکنْ ما سَکنَ اللَّیلُ وَ النَّهارُ، فإذا بَلَغَک أنَّ السُّفْیانِی قَدْ خَرَجَ فَارْحَلْ اِلَینا وَ لَوْ حَبْواً عَلیٰ رِجْلِک، وَ قَبْلَ ذلِک ثَلاثُ رایاتٍ: رایةٌ حُسَینیةٌ، وَ رایةٌ أمَوِیةٌ، وَ رایةٌ قَیسِیةٌ. فَبَیناهُمْ کذلِک إذْ یخْرُجُ السُّفْیانِی فَیحْصُدُهُمْ حَصْدَ الزَّرع، ما رَأیتَ مِثلهُ قَطُّ!؛ در خانۀ خود بنشین و چون یکی از گلیم‌های خانه‌ات باش. تا شب و روز ساکن هستند تو نیز آرام باش، هنگامی که شنیدی سفیانی خروج کرده به سوی ما بشتاب ولو ناچار شوی که با پای پیاده و سینه‌خیز رفتن این مسیر را بپیمایی».

قائم (عج) منحصراً در سال‌های فرد، چون یک، سه، پنج، هفت و نه، ظاهر می‌شود»

به چیزی که امید (وقوعش را) نداری از آنچه امید (وقوعش را) داری، امیدوارتر باش!

هفتاد هزار ترک، یهود، زنازاده، خواننده، نوازنده، بادیه‌نشین و زن از او پیروی می‌کنند. به هر خرابه‌ای برسد می‌گوید: گنج‌هایت را آشکار کن، پس آنچه گنج دارد آشکار می‌شود

چون روز بیست و پنجم ذیحجّه فرا رسد نفس زکیه در میان رکن و مقام به ستم کشته می‌شود و در روز دهم محرّم حضرت حجّت (عج) قیام می‌کند».

قائم (عج) ظهور نمی‌کند جز اینکه دو نامه خوانده شود: یکی در بصره، دیگری در کوفه. که در هر دو از علی‌بن ابی‌طالب (ع) اظهار برائت می‌شود».

ما و خاندان ابوسفیان، دو خاندانی هستیم که همواره با یکدیگر در ستیز بودیم، ما می‌گفتیم: خدا راست گفته است و آنها می‌گفتند: دروغ گفته است!. ابوسفیان با رسول اکرم (ص) جنگید، معاویه با حضرت علی (ع) جنگید، یزید با امام حسین (ع) جنگید و سفیانی نیز با حضرت قائم (عج) می‌جنگد».

آری خروج سفیانی حتمی است، ندای آسمانی حتمی است، طلوع خورشید از مغرب حتمی است، درگیری بنی‌عبّاس بر سر حکومت حتمی است، قتل نفس زکیه حتمی است و خروج قائم آل محمّد (ع) حتمی است».

در جنگ‌های او شعاری که همه جا طنین‌انداز است این شعار است: «خدایا خدایا، اوّل انتقام وانگهی آتش دوزخ» و در برخی منابع چنین آمده است: «خدایا خدایا، آتش را می‌پذیریم و سازش نمی‌پذیریم».

چون دو لشکر در شام درگیر شوند، یکی از آیات بزرگ الهی ظاهر می‌شود و آن زلزلۀ شام است که بیش از صدهزار نفر در شام هلاک می‌شود. این حادثه برای مؤمنان رحمت و برای کافران نقمت است. چون این حادثه روی دهد منتظر پرچم‌های زرد و سپاهیان سبک‌بال یابوسواری باشید که از سوی مغرب می‌آیند و وارد شام می‌شوند و آن به هنگام مرگ سرخ و اضطراب بزرگ است. هنگامی‌که این مرگ و میر و اضطراب شدید واقع شود منتظر خسف یکی از آبادی‌های شام به نام «خرشنا» باشید. هنگامی‌که خرشنا خسف شود منتظر خروج سفیانی پسر هند جگرخواره از سرزمین بی‌آب و علف باشید تا بر منبر دمشق دست یابد، چون سفیانی بر فراز منبر قرار گرفت منتظر ظهور مهدی باشید».

جموعه‌هایی مجزّا مانند «آخرالزّمان در آینۀ روایات»، «شیعه در عصر غیبت»، «تکالیف منتظران» روایاتی را پس از دسته بندی، تقدیم