بریده‌هایی از کتاب امام مهدی(عج) و بانوان حریم ولایت

سیدبن طاووس نقل کرده که: سحرگاهی در سرداب مقدّس امام زمان (عج) در «سامرّاء» بودم. ناگهان صدای حضرت را شنیدم که برای شیعیان خود چنین دست به دعا برداشته بودند: «اللهُمَّ إِنَّ شِیعَتَنَا خُلِقَتْ مِنْ شُعَاعِ أَنْوَارِنَا وَ بَقِیةِ طِینَتِنَا وَ قَدْ فَعَلُوا ذُنُوباً کثِیرَةً اتِّکالًا عَلَی حُبِّنَا وَ وَلَایتِنَا فَإِنْ کانَتْ ذُنُوبُهُمْ بَینَک وَ بَینَهُمْ فَاصْفَحْ عَنْهُمْ فَقَدْ رَضِینَا وَ مَا کانَ مِنْهَا فِیمَا بَینَهُمْ فَأَصْلِحْ بَینَهُمْ وَ قَاصَّ بِهَا عَنْ خُمُسِنَا وَ أَدْخِلْهُم الجَنَّةَ فَزَحْزِحْهُمْ عَنِ النّارِ وَ لا تَجْمَعْ بَینَهُمْ وَ بَینَ اَعْدائِک فِی سَخَطِک؛ خدایا! شیعیان ما از شعاع نور ما و باقیماندۀ طینت ما آفریده شده‌اند و گناهان زیادی را با اتّکاء به محبّت و ولایت ما، مرتکب شده‌اند؛ اگر گناهان آنها، مربوط به خود توست از آنها بگذر تا ما راضی شویم و اگر گناهان آنها به آنچه در میان خودشان است، مربوط می‌شود، خودت بین آنها را اصلاح کن و از خمسی که حقّ ماست به آنها بده تا راضی شوند و ایشان را به بهشت وارد کن و از آتش دور بدار و آنها را در عذاب خود با دشمنان ما شریک [و همنشین] منما.» مهدی (عج) از نسل فاطمه (س)

آیت الله حاج میرزا احمد سیبویه، از آقای شیخ حسین سامرّایی که از نقبای اهل منبر در «عراق» بودند، نقل کردند: در ایّامی که در سامرّاء مشرّف بودم، در روز جمعه‌ای هنگام عصر، به سرداب مقدّس رفتم. دیدم غیر از من کسی آنجا نیست. حالی پیدا کردم و متوجّه مقام حضرت صاحب الأمر (ع) شدم. در آن حال، صدایی از پشت سر شنیدم که به فارسی فرمود: «به شیعیان و دوستان بگویید که خدا را به حقّ عمّه‌ام، حضرت زینب (س) قسم دهند که فرج مرا نزدیک گرداند.»

از دست دادن مادر در کودکی حضرت زهرا (س) هنگامی‌که در خردسالی داغدار فراق غمبار مادر بی‌همتایش شد، گریان به دور پدر می‌چرخید و می‌پرسید: پدر جان! مادرم کجاست؟ جبرئیل امین در جواب بی‌تابی ایشان بر پیامبر اکرم (ص) نازل شده و پیام آورد که: ای پیامبر! به فاطمه بگو مادرش اینک در بهشت پر طراوت و زیبای خدا، در کاخی از دُر سفید و لؤلؤ در کنار بانوانی چون مریم و آسیه است.

تقدیم به ساحت مقدّس حضرت مولانا صاحب الزّمان ارواحنا له الفداء

سلام بر سر بریده شده در مهمانی [در کنار نهر] سلام بر کسی که ساکنان قریه‌ها او را دفن کردند. سلام بر کسی که شاهرگش بریده شده. سلام بر مدافع بدون یاورِ کمک کننده. سلام بر سپیدموی محاسن خضاب کرده. سلام بر گونه و رخسار خاک‌آلود. سلام بر بدن غارت شدۀ برهنه. سلام بر دندان‌های پیشین به هم کوبیده شده، توسط چوب [خیزران]. سلام بر سر افراشته شده. سلام بر جسم‌های عریان در بیابان‌های پهناور که گرگان درنده آنها را می‌گزند و درندگانی که مزّۀ خون و گوشت را چشیده، به گردشان می‌گردند.

چون قائم آل محمّد (ص) ظهور کند، انتقام خون همۀ مظلومان تاریخ، به دست آن منتقم الهی گرفته می‌شود و نخستین پرونده‌ای که در دادگاه حکومت حقّه رسیدگی می‌شود، پروندۀ محسن فاطمه (س) است، تازیانه‌ای بر پیکر قاتلش با دست نیرومند منتقم حقیقی نواخته شود که اگر بر کوه‌های دنیا زده شود، خاکستر گردند.»