بریده‌هایی از کتاب پیام‌های سیاسی،تاریخی و اجتماعی مهاتما گاندی

تنبلی از هر بیماری دیگری مسری‌تر است.

بدترین دردها آن است که شخص، نخست شیرینی زوال‌پذیری را بچشد و پس از آن تلخی دائمی و رنج همیشگی ببیند.

عدل و ظلم در جهان نسبی است؛ شاید عدل درباره‌ی یکی ظلم، و ظلم در حق دیگری عدل باشد.

کسی که در انتظار رسیدن شرایط مناسب است، ایمانش سست است.

تو باید همان تعبیری باشی که می‌خواهی نظاره‌گر آن در جهان باشی.

بودن یعنی دست به کار زدن و تنها در نقطه‌ی انجام کار و عمل است که انسان، انسان واقعی می‌شود.