بریده‌هایی از کتاب آشا

کار نیکی که برای دیگران انجام میدهید، وظیفه نیست بلکه یک نوع لذت است که برای شما سلامتی و آرامش خاطر به ارمغان میآورد

خوشبختی از آن کسی است که در پی خوشبختی دیگران باشد نیکی و سود خویش را در زیان دیگر کسان مخواه آن چه را که میشنوید با عقل سلیم و منش پاک و روشن بسنجید و آن گاه بپذیرید. برای آدمی در زندگی، هیچ خیری بالاتر از پاکیزگی نیست.

* «ستایش و نیایش وخشنودی و آفرین با فروهرهای همه پاکان، آن پاکانی که مرده اند و آن پاکانی که زنده اند و آن مردانی که هنوز زاییده نشده، سوشیانتهای نوکننده اند»

نگرش آیین زرتشت به جهان هستی، پیروی و پیوستن به قانون آشا است از دیدگاه او خداوند جان و خرد، جهان را بر پایه ی هنجاری آفریده که بر تمام هستی حکم فرما است او این هنجار و نظم حساب شده را آشا مینامد

«ای مزدا!...کی راستی و پارسایی و کشور، پر از کشتزارهای گسترده و آباد و خان و مان خوب پدیدار خواهد شد؟...کیانند که ما را در برابر دروغ پرستان خونخوار رامش خواهند داد؟...کیانند کسانی که منش نیک را به مردم باز خواهند شناخت؟...»

منظور از سوشیان ها در گاهان بزرگانی هستند که به پیروی از آشا، به آموزش های مزدا گوش جان میسپارند و با پیمودن راه راستی و آشا رهبری مردم را به دست میگیرند و با دیوان و دیو سیرتان میستیزند و در پایان به پاداش عمل خویش میرسند و صلح و آشتی را در جامعه حکمفرما میکنند.

زرتشتیان معتقدند که «اَشو زرتشت در رسانیدن پیام آشا به مردم، نیاز به هیچ معجزهای نداشته است او نه با معجزه بلکه با زبان خرد و منطق با مردم سخن گفته است»

درتقسیم بندی آیینی کهن ایرانباستان طول سال خورشیدی به چهار فصل و چهار نیمفصل تقسیم میکردهاند و هر یک از این بازه های زمانی، نام و جشنی ویژه به همراه داشته است. سال گاهنباری از هنگام انقلاب تابستانی یا نخستین روز تابستان آغاز میشده و پس از هفت پاره زمانی، یعنی سه پایان فصل و چهار میانه فصل، به آغاز سال بعدی میرسیده است پایان بهار یا آغاز تابستان مانند دیگر فصلها، دارای جشن گاهنباری نبوده و تنها به عنوان جشن آغاز سال نو به شمار میرفته است.