بریده‌هایی از کتاب عشق هرگز کافی نیست

زن و شوهر برای آنکه تغییر مؤثری در زندگی خود بوجود آورند، باید مشخص کنند که چه رفتارهایی را نشانه توجه، مهربانی و مسئولیت می‌دانند.

برای درک علت فروپاشی پیوندهای عاشقانه، باید قبل از هرچیز از علت بوجود آمدن احساس عشق باخبر شویم.

«انسان نه از خود اشیاء، بلکه از برداشتی که از آنها دارد ناراحت می‌شود.»

آنچه زوجها را به هم جذب می‌کند، اغلب برای تداوم رابطه کافی نیست.

اگر زن و شوهر به جای آنکه یکدیگر را به بی‌انصافی و کم‌توجهی متهم کنند علت اصلی رنجش خود را جستجو نمایند، بسیاری از واکنشهای بی‌تناسب از بین می‌رود و احتمالا به این نتیجه می‌رسند که علت اصلی ناراحتی آنها، بجای رفتار ناپسند همسر، حساسیتهای خود آنهاست. با این آگاهی شدت واکنش فروکش می‌کند و جای سرزنش را برخورد سازنده می‌گیرد.

مادام که چگونگی بروز حادثه‌ای را پیش‌بینی نکنیم، نسبت به آن واکنش حساب شده نشان نمی‌دهیم

جاذبه و زیبایی روابط زن و مرد، ریشه در همین دوگانگی دارد. متأسفانه در فرهنگ مردسالاری، بسیاری از مسائل یک‌طرفه به سود مرد حل‌وفصل می‌شود؛ که خود منشأ یکی از سوءتفاهم‌های رایج است.

اغلب اوقات قضاوتهای ما خارج از مناسبات زناشویی ملایم‌تر و مستدل‌تر هستند. اما وقتی در رابطه‌ای سرمایه‌گذاری سنگین می‌کنیم ظاهرآ در دام تفکر «سفید یا سیاه» می‌افتیم.

روشهای مقابله با سوءتفاهم کدامند؟ توجه کردن، گوش دادن و سؤال کردن و گسترش فرهنگ صراحت و مبادله اطلاعات صحیح، از جمله مؤثرترین راههای مقابله با سوءتفاهم‌اند

بسیاری از زوجها از ناراحتی مشابهی رنج می‌برند. اما می‌توانند اگر بخواهند تعادل جدیدی ایجاد کنند. بسیاری از زوجها مشکلات خود را منحصر به فرد می‌دانند و متوجه نیستند که تجربه آنها عمومی و فراگیر است

زن و شوهر درگیر به قضاوت ذهنیاتی نظیر احساسات، افکار و انگیزه‌های همسرشان می‌نشینند، به قدری به نتیجه‌گیری‌های خود اطمینان دارند که انگار می‌توانند درون افکار همسر خود راببینند. برای آنها، باورهایشان تنها نتیجه‌گیری نیست، بلکه واقعیت مطلق است.

در زمینه رضایت از زندگی زناشویی، برداشت زن یا شوهر از رفتار یکدیگر، بیش از خود رفتار حائز اهمیت است.

گفتگو برای بسیاری از مردها وسیله تبادل اطلاعات است؛ درحالی‌که برای بیشتر زنها وسیله همدلی و داد و ستد عاطفی است.

کارول گلیگان، روانشناس دانشگاه هاروارد ثابت کرده است که زنها به روابط شخصی و شوهرها به خودمختاری بهای بیشتری می‌دهند.

هنگام بروز اختلافات به ویژه در سطح خانواده باید این سؤال را با تأمل و گشاده‌نظری و انصاف مطرح کرد که: او مسائل را چگونه می‌بیند؟ من مسائل را چگونه می‌بینم؟ بدین‌ترتیب، با گسترش حوزه نگرش خود، مسأله را در جای واقعی آن که گاه بسیار کوچک و بی‌اهمیت است قرار می‌دهیم. چه بسا آنچه ما «مراحمت» می‌دانیم، دیگران «مزاحمت» تلقی کنند.

در دوران شیفتگی، زن و مرد، انگار که فروشندگان موفقی هستند که می‌خواهند با گفتار و رفتار خوب خود بر مطلوبیت کالای خویش بیفزایند و درنتیجه درباره طرز رفتار پس از ازدواج خود توقعات غیرواقع‌بینانه‌ای بوجود می‌آورند.

در روابط زناشویی، عصبانیت مانع از یافتن راه‌حل سازنده می‌شود. در بحران خشم هیچ مسئله‌ای قابل مذاکره نیست.

عاشق شدن اتفاق ساده‌ای است، اما حفظ روابط حسنه و بهبود آن آسان نیست.

این استدلال که چون لطمه خورده‌اید روش ناسالمی اختیار کنید، تنها راه ادامه لطمه خوردن شما را تضمین می‌کند.

زن و شوهر برای آنکه تغییر مؤثری در زندگی خود بوجود آورند، باید مشخص کنند که چه رفتارهایی را نشانه توجه، مهربانی و مسئولیت می‌دانند

ازجمله نمونه‌های بارز تعمیم مبالغه‌آمیز، استفاده از کلماتی نظیر هرگز، همیشه، همه، و هر و هیچکدام است که در عبارات فوق نمونه‌های آن را ملاحظه کردید. اثر تعمیم مبالغه‌آمیز و مطلق‌گویی در ازدواجهای ناموفق می‌تواند بسیار قوی باشد. مثلا، شوهری که به راضی کردن زنش علاقه‌مند بود و همه خواسته‌های او را برآورده می‌ساخت، یک‌بار فراموش کرد سفارش او را انجام دهد. زن این مرد او را متهم ساخت که «تو هرگز کاری را برای من انجام نمی‌دهی.» مرد که بی‌دلیل خود را مورد اتهام می‌دید پیش خود گفت: «هرکاری بکنم کافی نیست، هرگز نمی‌توانم او را راضی کنم.»

مهمترین علت مشکلات زناشویی و روابط انسانی، سوءتفاهم است. به اعتقاد او تفاوت در نحوه نگرش افراد باعث بروز اختلافات و پی‌آمدهای ناشی از آن می‌شود.

اما وقتی زن و شوهر بی‌توجه به نظریات یکدیگر، با سماجت به طرز تلقیهای خود می‌چسبند، کار به برخورد می‌کشد.

نباید تصور کرد که پایه اختلافات، همواره ناشی از سوءنیت و یا بدذاتی طرفین یا یکی از آنهاست، بلکه در اکثر موارد ناشی از این واقعیت است که هریک از آنها صادقانه مسأله را به نحو متفاوتی می‌بیند

یکی از گرفتاریهای بزرگ این اسطوره قدیمی است که می‌گوید انسان در شرایط احساسی شدید حرف دلش را می‌زند. واقعیت این است که در مواقع بروز بحرانهای احساسی، احتمال اینکه اشخاص منظور اصلی خود را بازگو کنند کمتر است.

نکته مهم این است که بسیاری از احساسات و خواسته‌های زن یا شوهر که از دوران کودکی آنها نشأت می‌گیرد، به همان اندازه دوران کودکی به درک و رعایت نیاز دارد.

اشخاص با پیش‌داوری بی‌مورد و با تفسیر نادرست رفتار همسر خود دقیقآ به موقعیتی می‌رسند که بیش از هرچیز از آن اجتناب داشتند.

طرز تلقی اشخاص، انگیزه‌ها و احساسی که نسبت به ما دارند، دست‌کم به قدر کلمات، حرکات و طرز صحبت آنها مهم‌اند

زن و شوهر که از علت اصلی مسئله بی‌اطلاع هستند، ناراحتی خود را به خصوصیات منفی همسرشان نسبت می‌دهند. از هم مأیوس می‌شوند. به توقعات متفاوت خود نمی‌اندیشند و یکدیگر را به دیده منفی می‌نگرند

برچسب منفی زدن. فرآیندی است که از استناد صفتهای انحرافی حاصل می‌شود. از این رو زنی که برای رفتار شوهرش توضیحی منفی در نظر می‌گیرد، به او برچسب «فاقد احساس مسئولیت»، «کودن»، «گاو» و نظایر آن می‌زند و بعد، با این برچسبها، انگار که حقیقی هستند برخورد می‌کند.