بریده‌هایی از کتاب جسم زن، خرد زن

ما در عصری به سر می‌بریم که باید بیاموزیم با انتخاب آگاهانه بچه‌دار شویم؛ نه اینکه فقط بخواهیم خلأهای درونمان را پر کنیم یا اینکه به این وسیله، مردی را نگه داریم

هاوارد تورما می‌گوید: از خودتان نپرسید دنیا به چه چیزی نیاز دارد؛ بلکه بپرسید چه چیزی شما را زنده می‌کند و بعد بروید آن را انجام دهید. چون چیزی که دنیا به آن نیاز دارد، این است که انسان‌ها زنده شوند.

بیماری به وجود نمی‌آید تا زمانی که زن در تلاش برای تغییراتی که لازم است در زندگی‌اش ایجاد کند، احساس ناامیدی و فرسودگی کند.

وقتی آدم‌ها سعی می‌کنند در تلاش برای «قوی‌بودن» احساساتشان را پنهان کنند، باعث می‌شود که احساس بدتری به وجود آید.

«هر زمان که عصبانی و خشمگین می‌شوم، خودم را در فضای آرامی قرار داده، با خشم یکی می‌شوم و به آن آگاهم. از خودم می‌پرسم که از چه می‌ترسم؟ از چه دردی سعی دارم فرار کنم؟ به‌سادگی به احساسی که در بدن دارم، آگاه می‌شوم تا چیزی تغییر کند. سپس بیشتر اوقات، پاسخم را دریافت کرده و روی آن کار می‌کنم.»

سایوکس رز در کتاب رقص ماه از این چرخه به‌عنوان بُعد زنانهٔ زمان یاد می‌کند: «ازآنجایی‌که بدن زنان به‌لحاظ زیست‌شناختی با کرهٔ ماه تنظیم شده، برایمان این‌گونه مقدر شده است که چرخهٔ تغییرات ماه را از طریق چرخهٔ قاعدگی ماهیانه‌مان حس کنیم. این تشابهات ریتمیک نشان‌دهندهٔ قلمروی کشف‌نشدهٔ زنانه‌ای است برای نگهداشتن و تعیین وقت و زمان‌بندی. این یک میراث الهی است که به زنان رسیده است.»

گاهی بدن به سادگی شفا می‌یابد؛ زمانی که به خودت اجازه دهی به پیغامش گوش دهی.

به‌جایی رسیده بودم که احساس کردم در یک کلام، حالم خوب نیست!

زمانی که یک زن در یک رابطه می‌ماند که شریکش را دوست ندارد؛ ولی به هر دلیلی می‌ترسد جدا شود، مثلاً به‌خاطر مسائل اقتصادی یا احساس ناامنی یا به‌خاطر وابستگی، او الگوی فاحشه را بازی می‌کند و الگوی انرژی را ایجاد می‌کند که به بیماری‌های مزمن واژنی و ادراری منجر می‌شود.

به‌طور فوق‌العاده، احساس می‌کنم خوبم. اکنون و همیشه در حال پردازش زندگی‌ام هستم و خواهم بود. از طریق مراقبه و موسیقی‌درمانی، ایمان و اعتقاد درونی‌ام را نو کرده‌ام. زندگی‌ام را پذیرفتم. همچنین پذیرفتم این توانایی را دارم که خودم را شفا دهم. می‌توانم به شفای دیگران نیز کمک کنم.

آنچه مفید است، اینکه باید برای هر آنچه از دست داده‌ای، کاملاً عزاداری کنی، معنی آن اتفاق را درک کنی، تسلیم شوی و به آن قدرت برتری که از ما بزرگ‌تر است، واگذار کنی. این یک فرایند سخت و دردناک است که من آن را تسلیم‌شدن بنیادی می‌خوانم.

هرگونه که دربارهٔ خودتان بیندیشید یک میدان انرژی الکترومغناطیسی در اطراف شما به وجود می‌آورد که آن حس را به دنیا منتقل می‌کند.

که سلامت رحم مستقیماً به اعتقاد یک زن دربارهٔ خودش برمی‌گردد، در عمیق‌ترین سطوح درونی. سلامت تخمدان به کیفیت رابطهٔ یک زن با مردم و مسائل بیرون از او مربوط می‌شود. تخمدان‌ها در خطر قرار می‌گیرند زمانی که زن احساس کند توسط دیگران تحت کنترل، انتقاد یا نکوهش قرار دارد یا وقتی خودش، دیگران را کنترل کرده یا سرزنش یا انتقاد کند.

آنهایی که سقط‌های مکرر داشته‌اند، به‌لحاظ مدل شخصیتی، کسانی هستند که لذتشان در زندگی، برآوردن انتظارات دیگران است و باوجود خشم و فشار در بدنشان، به نیازهای دیگران با میل و رضایت پاسخ می‌دهند.

مطالعات نشان می‌دهد خانم‌هایی که روابط نزدیک و صمیمانه با آدم‌های دیگر دارند، چرخهٔ قاعدگی‌شان کوتاه‌تر و مرتب‌تر است و آنهایی که خودشان را منزوی کرده‌اند، چرخه‌های نامنظم دارند.

هر اندازه کمتر با بخش‌های پنهانمان در ارتباط باشیم، علائم شدیدتری قبل از قاعدگی خواهیم داشت.

تمام اشک‌ها و احساساتی که ما در درونمان فرومی‌نشانیم و سرکوب می‌کنیم، در بدن فیزیکی ما به‌صورت کارهای ناتمام باقی می‌مانند و منتظر هستند که ما به آنها توجه کنیم.

گاهی بدن به سادگی شفا می‌یابد؛ زمانی که به خودت اجازه دهی به پیغامش گوش دهی.

ممکن است به نظر شما عجیب و غریب بیاید؛ ولی من با استواری باور دارم که خود ما در ایجاد بیماری در بدنمان همکاری و شرکت داریم. روی دیگر سکه، این است که ما می‌توانیم در شفای بدنمان هم به همان صورت شرکت داشته باشیم.

من می‌دانم که می‌توانم هنگامی که ترسیده‌ام، تقاضای حمایت کنم و نیز می‌دانم عزیزانی به من عشق می‌ورزند و از من مراقبت کرده و به من اهمیت می‌دهند.