بریده‌هایی از کتاب عشق هرگز فراموش نمی‌کند

او روزهای آخر عمرش از من پرسید: «اگر چیزی به‌خاطر نیاورم، می‌توانم بگویم که در این دنیا حضور دارم؟» سؤالش همیشه با من ماند. کاش امروز اینجا بود و به او می‌گفتم «مهم نیست تو چیزی به یاد داشته باشی. اگر کسی حتی یک نفر نام تو را به یاد داشته باشد و آن را با عشق تکرار کند، یعنی تو در این دنیا حضور داری.»

وقتی با او هستم نیازی نیست وقت و انرژی زیادی صرف کنم تا کلمات و جملات دقیق و درست انتخاب کنم. به‌سادگی هرچه را به ذهنم می‌رسد بیان می‌کنم. گاهی این حالت ترسناک است که با کسی این‌قدر بی‌پرده حرف بزنی؛ اما بیشتر اوقات به آدم حس امنیت می‌دهد.

تمام روز منتظر خوابی راحت و دلچسبم؛ اما زمانی که ملحفه را رویم می‌اندازم، پلک‌هایم بسته نمی‌شود.

مادرم می‌گوید عوضی‌بازی یعنی اینکه با حرف‌ها و سؤال‌هایت دیگران را آزار دهی

عمر آدمی وقتی ارزش دارد که آن را با کسی سپری کند که از ته دل دوستش دارد.

به این راحتی تسلیم نمی‌شوم. عادت دارم بجنگم

خاطرات ما دارایی‌های ماست. ما می‌توانیم هروقت که خواستیم و هرطور که دل‌مان خواست، آن‌ها را مرور کنیم.

در دنیای واقعی، مردم زیاد حرف می‌زنند. مکالمه‌ها بی‌هیچ تأملی انجام می‌شود.

باغبان‌بودن دست‌کم این خاصیت را دارد که همیشه بوی عطر رز می‌دهی.

وقتی بدنت فراموش کرد که چطور کار کند، وقتی تو شلوارت شاشیدی و ریدی و یک غریبه اَن و گُهت را پاک کرد، باز هم می‌خواهی بمانی؟ این همان چیزی است که می‌خواهی؟

. همیشه خوبی‌ها در پس بدی‌ها از راه می‌رسند.

«به او بگو اگر با کسی که دوستش داری بمیری، زنی شاد خواهی بود. به او بگو که حتی اگر حق با او باشد، ترجیح می‌دهی یک سال با شادمانی زندگی کنی تا اینکه بعد از یک عمر، در حالی به گور بروی که معنای عشق و شادی را نفهمیده‌ای.

به‌نظر من عمر آدمی وقتی ارزش دارد که آن را با کسی سپری کند که از ته دل دوستش دارد.

عشق مثل رودی دنبال جریان یافتن است و اگر یک مسیر مسدود باشد، مسیر دیگری می‌یابد.

وقتی دیگر برای همیشه تو را به یاد نیاورم، دوست دارم از این دنیا بروم. دوست دارم یک کلید را بزنم و همه‌چیز خاموش شود.

«ارتفاع. اگر آدم خودش را از ارتفاع پایین بیندازد، بی‌شک می‌میرد. دیگر لزومی ندارد به سرعت قطار، تعداد قرص‌ها یا محکم بودن طناب فکر کنی. فقط یک پل یا یک ساختمان خیلی بلند کارت را راه می‌اندازد. این گزینه ردخور ندارد.»

«من با تنهایی مشکلی ندارم؛ انزوا را دوست دارم.»

مرد ژولیده حرفی نمی‌زند. با خودم می‌گویم لعنتی دست‌کم فحشی بده یا در را توی صورتم بکوب؛ اما دهانت را باز کن

«شاید چیزی را با یک دروغ شروع کنی یا آن را با یک دروغ تمام کنی، اما این‌ها نمی‌تواند رخدادهای بین شروع و پایان را زیر سؤال ببرد.»

زندگی کوتاه‌تر از آن است که کسی را که دوست داری در آغوش نگیری!