بریده‌هایی از کتاب عشق هرگز فراموش نمی‌کند

«زندگی‌ای که با ترس سپری شود، عین مرگ است.»

تا امروز هرگز نتوانسته‌ام جواب این سؤال مادرم را بدهم. او روزهای آخر عمرش از من پرسید: «اگر چیزی به‌خاطر نیاورم، می‌توانم بگویم که در این دنیا حضور دارم؟» سؤالش همیشه با من ماند. کاش امروز اینجا بود و به او می‌گفتم «مهم نیست تو چیزی به یاد داشته باشی. اگر کسی حتی یک نفر نام تو را به یاد داشته باشد و آن را با عشق تکرار کند، یعنی تو در این دنیا حضور داری.»

عمر آدمی وقتی ارزش دارد که آن را با کسی سپری کند که از ته دل دوستش دارد.

«مطمئنی که حوصله‌ی شنیدنش را داری؟»

آنا می‌گوید: «زندگی کوتاه‌تر از آن است که کسی را که دوست داری در آغوش نگیری!»

زندگی کوتاه‌تر از آن است که کسی را که دوست داری در آغوش نگیری!

«زندگی‌ای که با ترس سپری شود، عین مرگ است.»

می‌دانم که کار درستی انجام دادم؛ اما گاهی تصمیمات درست حس ناخوشایندی به آدم می‌دهد

وقتی حال‌وهوایت عاشقانه نیست، تازگیِ هوای بیرون به چه کارت می‌آید!

وقتی دیگر برای همیشه تو را به یاد نیاورم، دوست دارم از این دنیا بروم. دوست دارم یک کلید را بزنم و همه‌چیز خاموش شود.

«مهم نیست تو چیزی به یاد داشته باشی. اگر کسی حتی یک نفر نام تو را به یاد داشته باشد و آن را با عشق تکرار کند، یعنی تو در این دنیا حضور داری.»

خاطرات ما دارایی‌های ماست. ما می‌توانیم هروقت که خواستیم و هرطور که دل‌مان خواست، آن‌ها را مرور کنیم.»

گاهی اوقات وقتی آدم کسی را به‌طور ناگهانی از دست می‌دهد، سخت‌ترین بخشَش این است که دیگر نمی‌تواند حرف‌هایی را که دوست دارد به او بزند.

می‌گویند وقتی آدمی بعضی از حس‌هایش را از دست می‌دهد، حس‌های دیگر قوی‌ترمی‌شوند.

«زندگی‌ای که با ترس سپری شود، عین مرگ است.»

گاهی بهترین روش برای مراقبت از آن‌هایی که دوست‌شان داریم این است که مراقب خودمان باشیم.

تا امروز هرگز نتوانسته‌ام جواب این سؤال مادرم را بدهم. او روزهای آخر عمرش از من پرسید: «اگر چیزی به‌خاطر نیاورم، می‌توانم بگویم که در این دنیا حضور دارم؟» سؤالش همیشه با من ماند. کاش امروز اینجا بود و به او می‌گفتم «مهم نیست تو چیزی به یاد داشته باشی. اگر کسی حتی یک نفر نام تو را به یاد داشته باشد و آن را با عشق تکرار کند، یعنی تو در این دنیا حضور داری.»

او روزهای آخر عمرش از من پرسید: «اگر چیزی به‌خاطر نیاورم، می‌توانم بگویم که در این دنیا حضور دارم؟» سؤالش همیشه با من ماند. کاش امروز اینجا بود و به او می‌گفتم «مهم نیست تو چیزی به یاد داشته باشی. اگر کسی حتی یک نفر نام تو را به یاد داشته باشد و آن را با عشق تکرار کند، یعنی تو در این دنیا حضور داری.»

غم‌انگیز و شاید وحشتناک است که روز اول عید غم‌هایت سرازیر شوند، اما درعین‌حال زیباست؛ زیباست که در غم و غصه‌هایت کسی باشد که همراهی‌ات کند.

عشق مثل رودی دنبال جریان یافتن است و اگر یک مسیر مسدود باشد، مسیر دیگری می‌یابد.

«و آرزوی من این است که عشق سالیان دراز زندگی‌ام در آغوشم جان دهد و بعد از او هیچ عطری تنم را نلرزاند و هیچ صدایی مرا به وجد نیاورد...»

عمر آدمی وقتی ارزش دارد که آن را با کسی سپری کند که از ته دل دوستش دارد.

تمام روز منتظر خوابی راحت و دلچسبم؛ اما زمانی که ملحفه را رویم می‌اندازم، پلک‌هایم بسته نمی‌شود.

وقتی با او هستم نیازی نیست وقت و انرژی زیادی صرف کنم تا کلمات و جملات دقیق و درست انتخاب کنم. به‌سادگی هرچه را به ذهنم می‌رسد بیان می‌کنم. گاهی این حالت ترسناک است که با کسی این‌قدر بی‌پرده حرف بزنی؛ اما بیشتر اوقات به آدم حس امنیت می‌دهد.

مادرم می‌گوید عوضی‌بازی یعنی اینکه با حرف‌ها و سؤال‌هایت دیگران را آزار دهی

در دنیای واقعی، مردم زیاد حرف می‌زنند. مکالمه‌ها بی‌هیچ تأملی انجام می‌شود.

به این راحتی تسلیم نمی‌شوم. عادت دارم بجنگم

«به او بگو اگر با کسی که دوستش داری بمیری، زنی شاد خواهی بود. به او بگو که حتی اگر حق با او باشد، ترجیح می‌دهی یک سال با شادمانی زندگی کنی تا اینکه بعد از یک عمر، در حالی به گور بروی که معنای عشق و شادی را نفهمیده‌ای.

. همیشه خوبی‌ها در پس بدی‌ها از راه می‌رسند.

وقتی بدنت فراموش کرد که چطور کار کند، وقتی تو شلوارت شاشیدی و ریدی و یک غریبه اَن و گُهت را پاک کرد، باز هم می‌خواهی بمانی؟ این همان چیزی است که می‌خواهی؟