بریده‌هایی از کتاب فقط چمنزار می‌پرسد چرا نمی‌خندم

قابِ تنهایی من بار ِدیگر خالیست

روح من به سوی آسمان جاریست

وسعت اندیشه ام پر از راز است

دلی پُر از بهانه وقلبی پر از اندوه دوباره بال و پرم سوی ابرها باز است

چون پرنده ای غمگین بالهایم به سوی آسمان، باز است