بریده‌هایی از کتاب دودکش بدون دود

«هرچه فشار اقتصاد بازار، خودنمایی‌های فناوری و کامپیوتری‌شدن بی‌وقفه‌ی زندگی افزایش یابد، انسان به‌تدریج به خواندن شعر و داستان کوتاه روی خواهد آورد، زیرا این دو بهترین گونه‌های ادبی هستند که دربرگیرنده‌ی اسطوره‌ها و اشتیاق سوزانمان به یافتن پروردگارند.»

آفتاب روی پلک‌های بسته‌اش می‌تابید؛ لذت آن گل‌ها، سنبل‌ها، ساقه‌های نرم یاس که همراه مادرش در باغ تماشا می‌کرد و فریادهایی آرام و ندایی از سر شوق برای فراخواندن همدیگر به تماشای آن زیبایی‌ها: «مامان بیا! نگاه کن! یادت میاد که این غنچه دیروز هنوز باز نشده بود؟»

در طول تاریخ، دموکراسی و خوشبختی هیچ‌گاه ادبیات وزینی خلق نکرده است.