بریده‌هایی از کتاب سونات کرویتسر

زندگی در شهر برای مردم غمگین ساده‌تر است. در شهر می‌توان صدها سال بدون دانستن این مطلب که مدت‌ها پیش مرده‌ایم زندگی کنیم.

زندگی در شهر برای مردم غمگین ساده‌تر است. در شهر می‌توان صدها سال بدون دانستن این مطلب که مدت‌ها پیش مرده‌ایم زندگی کنیم. خوب در زندگی شهری هیچ گاه فرصتی برای تنها شدن با وجدانمان نداریم و همیشه سرمان شلوغ است. کار، زندگی اجتماعی، حفظ سلامتی، پیش گرفتن هنر، توجه و رسیدگی به سلامت فرزندان و بالاخره تربیت و آموزش آنان از ملزومات زندگی شهری هستند که شما را احاطه می‌کند.

آن موضوعی که مردم از آن غافل هستند این است که ازدواجِ بدون عشق اصلا ازدواج نیست. عشق تنها عنصری است که به ازدواج تقدس می‌بخشد و تنها ازدواجی یک پیوند حقیقی محسوب می‌شود که با عشق تقدس یابد.

وقتی ما مردان درباره‌ی آزادی و حقوق زنان صحبت می‌کنیم درست مثل آن است که آدمخواران به هنگام فربه ساختن اسیرانشان و آماده کردنشان برای خوردن به آنها اطمینان دهند که نگران آزادی و حقوقشان هستند.

او می‌داند که حرف‌های ما مردان در مورد احساسات پاک و رفیع تماما دروغ است و آنچه که به‌راستی به دنبال آن هستیم اندام و زیبایی آنان است، به همین جهت حتی بدترین رفتارهای بی‌رحمانه و زشت آنان را به فراموشی می‌سپاریم اما آنچه که هرگز قادر به چشم پوشی از آن نیستیم لباسی زشت و بدسلیقه است.

زنان حتی از حقوقی که برای مردان مسلم است بی‌بهره اند. به این جهت برای جبران این عدم تساوی حقوق از شهوت مردان بهره می‌گیرند و آنچنان او را با کمک گرفتن از هوس رانی هایش تحت تاثیر قرار می‌دهند که گرچه به ظاهر این مرد است که انتخاب می‌کند اما در حقیقت امر زن انتخاب کننده‌ی اصلی است و هرکه را که بخواهد به سوی خود جذب می‌کند. خلاصه به محض اینکه در استفاده از این تکنیک زنانه تبحر پیدا کنند دیگر از آن سوءاستفاده می‌کنند و به قدرت بسزایی در سلطه به مردان دست پیدا می‌کنند.

این پندار که زیبایی برای زن فضیلت است آنچنان چرند است که انسان را متعجب می‌سازد. اما براستی ممکن است زنی زیبا حرف‌های احمقانه‌ای به زبان آورد اما با این حال ما مردان همچنان به او گوش می‌سپاریم و نه تنها متوجه‌ی حماقت آن سخنان نمی‌شویم بلکه در نظرمان هوشمندانه هم جلوه می‌کند.

هرگاه با یکدیگر تنها می‌شویم به سختی حرفی برای گفتن پیدا می‌کنیم. حتی دچار نوعی زحمت طاقت فرسا می‌شویم. ما هم به محض اینکه حرفی به ذهنمان می‌رسید بیان می‌کردیم و دوباره ساکت می‌شدیم و سعی می‌کردیم تا موضوع دیگری برای گفت گو پیدا کنیم اما هیچ موضوعی برای صحبت با یکدیگر نداشتیم. هرچه را که باید در موردش صحبت می‌کردیم مثلا در مورد نقشه‌ها و برنامه‌های زندگی آینده یمان پیش از این گفته بودیم و خوب آیا دیگر حرفی باقی مانده بود؟

دلیل بردگی نامیدن این وضعیت زنان چیزی جز خواسته‌ی مردان به جهت بهره بردن از زن به عنوان ابزار لذت نیست طوریکه حتی این گمانشان را شایسته هم می‌دانند. خوب، بنابراین به زن آزادی می‌دهند، آنان را از هر نوع تساوی حقوقی با مردان بهره مند می‌سازند اما همچنان به او به چشم وسیله‌ای برای لذت می‌نگرند. بر همین اساس هم او را در کودکی پرورش می‌دهند و بعدها هم نقش او در افکار عمومی به همین منوال شکل خواهد گرفت. اینگونه است که هنوز هم زن همان برده‌ی تحقیر شده و مرد همان برده دار مفسد باقی می‌ماند. آنان ورود زنان به دانشگاه‌ها و مجامع قانون گذاری را مجاز دانسته اما هنوز هم به او به چشم یک ابژه‌ی جنسی می‌نگرند

براستی برده داری چیست؟ بهره بری عده‌ای از نیروی اکثریت. پس اگر خواهان توقف این برده داری هستیم مردم باید از به کارگیری اجباری دیگران دست بکشند و باید به آن به دید ارتکاب گناه و یا حداقل عملی شرم آور بنگرند، اما در عوض تنها کاری که می‌کنند تغییر شکل برده داری است. آنها برده داری را به روالی درآورده‌اند که دیگر مستلزم خرید و فروش بردگان نیست و به‌راستی خود را قانع می‌سازند که برده داری دیگر از بین رفته است. اما مگر نمی‌بینند و شاید نمی‌خواهند ببینند که این عمل همچنان ادامه دارد زیرا که آدمی همواره به لذت بردن از بهره برداری از نیروی دیگران علاقه مند است و مرتبا به این گمان که این عمل از جانب آنان کاملا قانونی و عادلانه است پافشاری می‌ورزند و تا زمانی هم که چنین عقیده‌ای پا برجا است، افرادی هم وجود دارند که قدرتمندتر و حیله گرتر از دیگران باشند و بتوانند آنان را به بردگی وادارند. همین وضعیت در مورد آزادی زنان هم صدق می‌کند.

همه‌ی این بدبختی‌ها نتیجه‌ی افزایش سطح دانش و تحصیلات مردم است.

تحصیلات حاصلی جز ابلهی یا نادانی ندارد.

ماه عسل امری شرم آور، منفور، نوعی تجارت شاعرانه و بیش از هر چیزی به طرز غیر قابل تحملی کسالت آور است. این مسأله درست چیزی شبیه حسی است که هنگام یاد گرفتن سیگار کشیدن تجربه کردم. حالت تهوع داشتم، بزاق دهانم ترشح می‌شد اما آن را قورت می‌دادم و وانمود می‌کردم که از سیگار کشیدن لذت می‌برم. لذت سیگار کشیدن هم مثل همین لذت ماه عسل است. یعنی اگر لذتی هم باشد، از بین خواهد رفت و ماندگار نیست. یک زن و شوهر هم اگر دنبال لذت بردن از آن هستند باید ابتدا خود را غرق این فساد کنند.

در جامعه‌ی ما از وجدان اخلاقی خبری نیست. مگر وجدانی- البته اگر بشود نام آن را وجدان گذاشت- که از سوی عقیده‌ی اجتماعی و قوانین جنایی ارائه می‌شود و هنوز نقض نگشته است.

سیگارها را یکی بعد از دیگری روشن کردم تا کمک کند هوشیاری ذهنم کاهش یابد و از اندیشیدن به مشکلات دست بکشم.

به محض خروج پیرمرد از کوپه‌ی قطار بار دیگر بحث از سر گرفته شد. مرد فروشنده گفت: گویی مردک درست از کتب دینی عهد عتیق بیرون آمده بود. بانوی میانسال گفت: او گواه و اثبات متحرک و زنده‌ی قوانین مردسالاری بود. واقعا که چه درک وحشیانه‌ای از زن و مقوله‌ی ازدواج داشت. وکیل گفت: بله، ما فاصله‌ی بسیار زیادی تا رسیدن به طرز فکر اروپایی‌ها از ازدواج داریم.

فقط یک قانون وجود دارد و آن اینکه عرف جامعه روسپی گریِ کوتاه مدت و دوره‌ای را زشت و کریه می‌داند اما به خلاف آن احترام می‌گذارد.

دیگر دایه به کودکان شیر می‌داد یا بهتر است بگویم از فقر، بدبختی و نادانی یک زن بهره بردیم و او را از فرزندانش دور کردیم تا مراقب فرزند خودمان باشد و برای حصول این هدفمان نوعی کلاه تجملی با یراقی نقره‌ای بر سرش گذاشتیم.

زندگی در شهر برای مردم غمگین ساده‌تر است. در شهر می‌توان صدها سال بدون دانستن این مطلب که مدت‌ها پیش مرده‌ایم زندگی کنیم. خوب در زندگی شهری هیچ گاه فرصتی برای تنها شدن با وجدانمان نداریم و همیشه سرمان شلوغ است. کار، زندگی اجتماعی، حفظ سلامتی، پیش گرفتن هنر، توجه و رسیدگی به سلامت فرزندان و بالاخره تربیت و آموزش آنان از ملزومات زندگی شهری هستند که شما را احاطه می‌کند.

مجازات و نجات نوع بشر در همین است که وقتی زندگیِ بی‌قاعده‌ای را در پیش گیرند قادرند طوری خودشان را در آن غرق کنند که چشمانشان حتی قادر به دیدن بدبختی و وضعیت اسفناک خودشان هم نباشد.

همانطور که باده گساری و سیگار کشیدن را شروع کرده بودم هرزگی و عیاشی را هم آموختم. در اولین سقوطم در این ورطه‌ی فساد حس غریبی داشتم. به یاد دارم که به محض پایان یافتن آن در همان اتاق، به شدت غمگین شده بودم. دوست داشتم برای از دست دادن معصومیتم و برای رابطه و آمیزشم با زنی که برای همیشه فاسد و تباه شده بود بگریم، بگریم و همچنان اشک بریزم. بله، رابطه‌ی طبیعی و ساده‌ای که می‌توانستم با یک زن داشته باشم برای همیشه نابود گشت

زنان، بخصوص زنانی که در کنار مردان فاسد تربیت شده‌اند از همه بهتر می‌دانند که تمام سخنان در مورد عواطف و فضایل متعالی و برتر فقط حرف است و آنچه مردان حقیقتا به دنبال آن هستند رفع امیال جسمانی یشان و جذب هرآنچه که کمک می‌کند تا فریبنده‌تر جلوه کنند، است.

بانو بدون اینکه تسلیم شود و برد را به بازرگان واگذار کند گفت: این حرف‌های شما مردان است – لحظه‌ای ما را برانداز کرد و ادامه داد- شما مردان آزادی خود را تضمین کرده اید و تنها چیزی که می‌خواهید زنانی مطیع و محبوس در خانه است تا خودتان آزادانه بگردید. می‌خواهید طالب هر چیزی می‌گردید برایتان ممکن و مجاز باشد.

وقتی یکی از این آقایان با خواهر و یا دختر من آشنا می‌شود باید برخیزم، او را به گوشه‌ای از مهمانی بکشم و به آرامی در گوشش بگویم: هم جنس من، می‌دانم ما مردها چطور زندگی می‌کنیم. این جا جای تو نیست. این دختر پاک و معصوم است پس بیخیال شو و برو بیرون! بله، در حقیقت باید اینگونه باشیم. اما اکنون حقیقت چیز دیگری است و زمانی که سروکله‌ی یکی از این جوانک‌ها پیدا می‌شود و شروع به رقصیدن با خواهر یا دخترتان می‌کند و دستش را دور گردن او می‌اندازد، اگر بانفوذ و ثروتمند باشد به وجد می‌آییم و حتی با خود می‌اندیشیم که آیا دخترم را شایسته‌ی ازدواج با خودش می‌داند؟ حتی اگر ازدواج با او عواقبی چون بیماری را در پی داشته باشد برایمان مهم نیست.

زمانی که مرد و زن همچون اغلب موارد برای زندگی در کنار یکدیگر در تمام طول عمر پیمان می‌بندند و تعهداتی را می‌پذیرند، دو ماه پس از ازدواج حتی از دیدن هم بیزار می‌شوند و خواهان جدایی از یکدیگر می‌شوند اما همچنان به زندگی کنار هم ادامه می‌دهند که همین امر هم اصولا زندگی آنان را به جهنمی تبدیل می‌سازد که وادارشان می‌سازد تا برای خلاصی از این وضع به می‌خواری، خودکشی با شلیک گلوله و یا کشتن و مسموم کردن یکدیگر پناه بیاورند.

این پندار که زیبایی برای زن فضیلت است آنچنان چرند است که انسان را متعجب می‌سازد. اما براستی ممکن است زنی زیبا حرف‌های احمقانه‌ای به زبان آورد اما با این حال ما مردان همچنان به او گوش می‌سپاریم و نه تنها متوجه‌ی حماقت آن سخنان نمی‌شویم بلکه در نظرمان هوشمندانه هم جلوه می‌کند. آنان چنین سخنانی به زبان می‌آورند و حتی مرتکب اعمالی پست و ننگین می‌شوند اما باز هم در نظر ما همان بانوی دلپذیر باقی می‌مانند. خوب اگر زنی را بیابید که از آن حرف‌های احمقانه نزند و عمل زشتی مرتکب نشود اگر زیبا هم باشد دیگر بی‌چون و چرا متقاعد می‌شوید که او به طور عجیبی باهوش و صاحب فضایل اخلاقی است.

زنان درست مانند یهودیان هستند که با قدرتشان ظلم و ستمی را که به آن‌ها روا شده است تلافی می‌کنند.

یهودیان می‌گویند می‌خواهید ما فقط به عنوان بازرگان و سوداگر همراهتان باشیم؟ باشه، حرفی نیست. به عنوان بازرگان و سوداگر شما را تحت سلطه‌ی خود در می‌آوریم. در مورد زنان هم به همین منوال پیش می‌رود و می‌گویند می‌خواهید ما ابزار شهوت رانی شما باشیم، درست است؟ باشه، پس از طریق همین ابزار شهوت رانی شما را برده و بنده‌ی خود می‌سازیم.

چرا اصلا نسل بشر باید ادامه یابد؟ ـ چرا! معلوم است وگرنه از بین خواهیم رفت. - خوب چرا باید وجود داشته باشیم؟ - چرا دیگر چیست؟ برای آنکه زندگی کنیم. - پس بگویید چرا اصلا باید زنده باشیم؟ اگر برای زندگی هدفی نباشد و حیات تنها به خاطر زیستن به ما عطا شده باشد که ادامه‌ی این زندگی دیگر دلیلی ندارد. اگر واقعا چنین باشد پس حق با شوپنهاورها و هارتمان‌ها و نیز بودایی‌ها است. اما حال اگر برای زندگی هدفی وجود داشته باشد واضح است که در این حالت هم پس از دستیابی به آن، زندگی باید اتمام یابد. نتیجه‌ی این طرز تفکر همین است.

پس چه هنگام ذات حقیقی این پزشکان فریبکار و تمام حقه‌های آنان آشکار می‌شود؟