بریده‌هایی از کتاب بحران آسایش

ترس ذهنیتی است که اغلب قبل‌از تجربه احساس می‌شود.

دانشمندان دریافته‌اند که برخی از ناملایمات، ما را از مشکلات جسمی و روانی همچون چاقی، بیماری‌های قلبی، سرطان‌ها، دیابت، افسردگی و اضطراب و حتی مشکلات اساسی‌تری همچون احساس فقدان معنا و هدف محافظت می‌کند.

برای‌اینکه از خودم بیرون بیایم، سگ خریدم. هر روز صبح او را به رودخانهٔ نزدیک خانه می‌بردم و در آرامش و مه ساعت پنج صبح آرامش و اعتمادبه‌نفس فراموش‌شده‌ای را احساس می‌کردم. از مشکلات روزمره‌ای مثل درگیری‌های شغلی، ترافیک، ضرب‌الاجل‌ها و قبوض، کمتر ناراحت می‌شدم.

اختصاص‌دادن وقت خود به یادگیری چیزهای جدید، به جبران برخی از عادت‌های بد کمک می‌کند.

مشکل مشترک امروزی ما این است که محیط تغییر کرده، اما سیم‌کشی مغزمان تغییر نکرده و عمیقاً هم در وجودمان ریشه دوانده است.

یک تابستان را درحالی‌که در رودخانهٔ تولوساک در دلتای یوکان روی ماهی سالمون پژوهش می‌کرد، در میان گله‌ای گرگ زندگی کرد. شوخی نمی‌کنم.

بیشتر دههٔ گذشته را در کلبه‌ای دوونیم‌متری در جنگل‌های مِین زندگی کرده که نه آب لوله‌کشی دارد و نه اینترنت. این جوان بیشتر از غذایی تغذیه می‌کند که خودش از شکار، دامداری و کشاورزی به دست می‌آورد.

«آنچه مرا نکشد، قوی‌ترم می‌کند.»

دانشمندان دریافته‌اند که برخی از ناملایمات، ما را از مشکلات جسمی و روانی همچون چاقی، بیماری‌های قلبی، سرطان‌ها، دیابت، افسردگی و اضطراب و حتی مشکلات اساسی‌تری همچون احساس فقدان معنا و هدف محافظت می‌کند.

«هرچه تراکم جمعیت بیشتر می‌شود، مغز انسان احساس ناراحتی و ناخوشایندی می‌کند و این ناراحتی و ناخوشایندی ممکن است به کاهش رفاه ذهنی منجر شود.»

آن‌ها ۲۴ فارغ‌التحصیل دانشگاه را استخدام کرده بودند. هرکدام از آن‌ها قرار بود شش ماه را به‌تنهایی در اردوگاهی دورافتاده در دلتای رودخانهٔ یوکان بگذرانند و داده‌ها را جمع‌آوری کنند. دانی به من گفت: «نوزده نفر از اون گروه در هفتهٔ اول انصراف دادن و به خونه برگشتن

از چیزهایی که باعث می‌شوند احساس شادی و سرزندگی کنیم، جدا شده‌ایم: ارتباط، حضور در طبیعت، تلاش و پشتکار.

یکی از مدیران سابق فیس‌بوک به نیویورک‌تایمز گفت که «مطمئن است شیطان در تلفن‌های ما زندگی می‌کند». دیگری گفت که ابزارهای سیلیکون‌ولی «بافت اجتماعی جامعه را از هم می‌پاشد».

«تعریف سادهٔ اعتیاد رو دوست دارم که می‌گه اعتیاد عبارت است از ’استفادهٔ مداوم علی‌رغم عواقب نامطلوب‘.»

وقتی با مشکلات کمتری مواجه می‌شویم، راضی‌تر نمی‌شویم؛ بلکه فقط آستانهٔ تحملمان برای آنچه مشکل می‌پنداریم، پایین می‌آید. درنهایت با همان تعداد مشکل مواجه‌ایم، با این تفاوت که مشکلات جدید به‌طور فزاینده‌ای پوچ‌تر هستند.

وقتی یک راحتی جدید معرفی می‌شود، با آن سازگار می‌شویم و راحتی‌های قدیمی غیرقابل‌قبول می‌شوند. راحتی امروز، ناراحتی فرداست. این باعث می‌شود تعریف ما از راحتی به مرحلهٔ جدیدی برسد.

بسیاری از مردم تقریباً در هر موقعیتی مشکل پیدا می‌کنند، حتی وقتی زندگی‌شان نسبت به گسترهٔ وسیع تجربه‌های بشری بسیار خوب باشد.

دو هواپیما جلویم قرار دارند. یکی از آن‌ها به‌زودی قرار است مرا به اعماق منطقهٔ قطبی آلاسکا ببرد، جایی که عموماً از دورافتاده‌ترین، متروک‌ترین و خصمانه‌ترین نقاط زمین شناخته می‌شود. مضطربم.

حتی مرگ هم ممکن است راه فرار نباشد. متأسفانه بیمه هزینهٔ «بازیابی جسد از مناطق دورافتاده» را پوشش نمی‌دهد.

طبیعت پیش‌بینی‌ناپذیر و بی‌رحم است. طبیعت اهمیتی نمی‌دهد که چه تجربه‌ای دارید و دفعهٔ قبل که به آن سر زده‌اید، چه اتفاقی افتاده است. همیشه ممکن است طبیعت چیزهای سخت‌تری را به شما تحمیل کند: حیوانات بدجنس‌تر، صخره‌های بلندتر، دماهای پایین‌تر، رودخانه‌های عریض‌تر و برف، باران، باد و بوران بیشتر.

انسان‌ها طوری تکامل پیدا کرده‌اند که به دنبال آسایش باشند. به‌طور غریزی به دنبال امنیت، سرپناه، گرما، غذای اضافی و کمترین تلاش ممکنیم. این میل در طول تقریباً تمام تاریخ بشر مفید بوده؛ چون ما را به‌سمت بقا سوق داده است

داشت. یک مرد یا زن در مقابل ماموت به‌راحتی کشته می‌شد؛ اما مردان و زنان وقتی با هم کار می‌کردند و استراتژی می‌چیدند، می‌توانستند ماموت را شکست دهند. در این زمان بود که اجداد ما شروع کردند به درک اینکه همکاری برای حل مشکلات مشترک نه‌فقط به بقای ما کمک می‌کند، بلکه باعث می‌شود زندگی بهتری داشته باشیم.

امروزه بیشتر در دمای ۲۲ درجه زندگی می‌کنیم و فقط در دو دقیقه‌ای که طول می‌کشد از پارکینگ یا ایستگاه مترو به محل کارمان برویم، آب‌وهوا را تجربه می‌کنیم. امروزه امریکایی‌ها حدود ۹۳ درصد از وقتشان را در محیط‌های سرپوشیده با تهویهٔ مطبوع می‌گذرانند و اگر تهویهٔ مطبوع نبود، شهرهایی مثل فینیکس و لاس‌وگاس به وجود نمی‌آمدند.

انسان‌های اولیه همیشه گرسنه بودند. هادزا قبیله‌ای شکارچی‌گردآورنده در تانزانیاست که اعضای آن شبیه به اجداد اولیهٔ ما زندگی می‌کند. آن‌ها دائماً به انسان‌شناسان شکایت می‌کنند که گرسنه‌اند. گرسنگی آن‌ها از آن نوع گرسنگی‌های بی‌دلیلی نیست که از تماشای شبکهٔ آشپزی به وجود می‌آید. گرسنگی آن‌ها عمیق و مداوم است.

درست است که اجدادمان با مشکلات زیادی سروکار داشتند، اما چیزهای زیادی هم وجود داشت که واقعاً مجبور نبودند با آن‌ها سروکله بزنند: مشکلاتی که فرهنگ‌های امروزی با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این مشکلات باعث شده‌اند زندگی بسیاری ناسالم‌تر، ناخوشایندتر و کمتر از آن چیزی باشد که می‌توانست باشد.

ما اکثراً بخش عمده‌ای از سال‌های عمرمان را در بیماری می‌گذرانیم و داروها و دستگاه‌های پزشکی ما را سرپا نگه می‌دارند. شاید طول عمر افزایش یافته باشد؛ اما طول سلامتی کاهش یافته است

مردم بیشتر از قبل از بیماری‌های ناشی از ناامیدی رنج می‌برند: افسردگی، اضطراب، اعتیاد و خودکشی. مرگ‌ومیر ناشی از مصرف بیش از حد موادمخدر در دو دههٔ گذشته بیش از سه برابر شده است و اکنون به‌صورت میانگین یک امریکایی بیشتر از هر زمان دیگری ممکن است خودکشی کند.

شواهد نشان می‌دهد که خودکشی تقریباً در سراسر تاریخ بشر رخ نمی‌داده است. برای مثال، از بین چهارصد نفر از هم‌کلاسی‌های دبیرستانم، از زمان فارغ‌التحصیلی‌مان هر سال یک تا سه نفر را به‌علت مصرف بیش از حد موادمخدر یا خودکشی از دست داده‌ایم.

این پدیده توضیح می‌دهد که وقتی با مشکلات کمتری مواجه می‌شویم، راضی‌تر نمی‌شویم؛

وقتی با مشکلات کمتری مواجه می‌شویم، راضی‌تر نمی‌شویم؛