بریده‌هایی از کتاب سفر خاموش

در حقیقت، مهم نیست بحران‌هایی که ما تجربه کرده ایم، تا چه اندازه بزرگ بوده‌اند؛ ‫و نه حتی این که چقدر خودمان را برای آن‌ها مقصر می‌دانیم. ‫تنها یک چیز اهمیت دارد: ‫ما، هر که هستیم و هر کجا که ایستاده ایم، لایق یک زندگی آرام، معنادار و تازه هستیم. ‫هر تصمیمی که در گذشته گرفتیم، بر پایهٔ آگاهی‌هایی بود که همان لحظه داشتیم. ‫ما نمی‌توانیم دیروز خود را با معیارهای امروز قضاوت کنیم. ‫ما حتی همان انسانی که دیروز بودیم هم نیستیم. ‫اگر امروز عمیق‌تر می‌فهمیم و بیشتر می‌دانیم، این نشانهٔ رشد است، نه دلیلی برای سرزنش خویش. ‫پس بیایید گذشته را با شفقت نگاه کنیم؛

«این چه سخنان یاوه‌ای است که بر زبان می‌آوری؟ مگر با عمو و خاله‌ات سخن می‌گویی؟ خداوند بی‌نیاز به این چیزهایی که تو می‌گویی چه نیازی دارد؟» چوپان که از خطای خود دلشکسته شده بود، از حضرت موسی عذرخواهی کرد و با چشمانی گریان و دل