بریده‌هایی از کتاب نظریه بی خیال دیگران

یک نقل‌قول معروف از فیلسوف یونانی اپیکتتوس در مورد زندگی وجود دارد که می‌گوید: «مهم این نیست که چه چیزی برایت اتفاق می‌افتد، بلکه مهم این است که چطور به آن واکنش نشان می‌دهی.» این یعنی چه؟ یعنی قدرت واقعی شما در واکنشی است که نشان می‌دهید.

وقتی به دیگران اجازه می‌دهید همان‌طور که هستند باشند، در واقع دارید انتخابی آگاهانه و قدرتمند می‌کنید: کنترل چیزی که واقعاً هیچ‌وقت در اختیار شما نبوده را رها می‌کنید. با این کار، خودتان را از چرخه بی‌پایان استرس، ناامیدی و آشفتگی احساسی که با تلاش برای مدیریت همه‌چیز و همه‌کس همراه است، رها می‌کنید.

این یک واقعیت تلخ در مورد زمان است. حتی اگر شما هم بخواهید، زمان همچنان خواهد گذشت. زمانی که با عزیزانتان سپری می‌کنید، مثل یک مکعب یخ در حال ذوب شدن است. یک لحظه هست... و لحظه بعد، نه.

واقعیت این است که، فرقی نمی‌کند چقدر تلاش کنید یا چه کاری انجام دهید، شما نمی‌توانید دیگران را کنترل کنید. با این حال، طوری زندگی می‌کنید که انگار می‌توانید دیگران را کنترل کنید.

«بی‌خیال دیگران» عبارتی است که در بطن خود، جسارت رهایی، و در عین حال، دعوتی به تمرکز بر خود را با خود به همراه دارد.

متوجه چیزی مهم شدم: «بی‌خیال دیگران» درباره تسلیم شدن نبود. درباره آزاد کردن خودم از کنترلی بود که هیچ‌وقت واقعاً نداشتم.

اگر در ایجاد تغییر در زندگی، رسیدن به اهداف یا احساس خوشبختی دچار مشکل هستید، می‌خواهم بگویم: مشکل شما نیستید. مشکل، قدرتی است که ناخودآگاه به دیگران می‌دهید.

به یاد دارم که چقدر حیرت‌انگیز بود وقتی به خودم گفتم: «صبر کن ببینم، می‌توانم احساس بدی داشته باشم و با این حال، کاری را که باید انجام دهم، انجام دهم؟» بله