بریده‌هایی از کتاب ببخشید، ولی نه!

حتی در کودکی، متوجه شده بودم که «بله» معنای زیادی ندارد، اگر احساس نکنی که می‌توانی «نه» بگویی.

زیرسؤال‌بردن دستورها برایش دشوارتر شود. مخالفت در لحظه اغلب یا زود اتفاق می‌افتد یا اصلاً اتفاق نمی‌افتد. دست‌برداشتن از پیروی‌کردن، پس‌از شروع چه‌بسا دشوار است.

خودِ مستقل، در حالت آرمانی‌اش، از ما می‌خواهد صرف‌نظر از موقعیت، براساس باورهای شخصی‌مان عمل کنیم. خودِ وابستهٔ متقابل، در حالت آرمانی‌اش، می‌گوید که تأثیر رفتار و کارهایمان بر دیگران را در نظر بگیریم و دربارهٔ پیامدهای اجتماعی رفتارمان بیندیشیم.

ببخشید، ولی نه! ما را به فکر انداخت از خودمان بپرسیم: «چند بار در زندگی، زیر بار فشارها بله گفته‌ایم و بعد حس کرده‌ایم از ارزش‌ها و خودِ واقعی‌مان فاصله گرفته‌ایم؟»

اطاعت ممکن است حالت پیش‌فرض ما باشد، اما می‌توانیم توانایی سرکشی‌مان را، مانند یک عضله، تقویت کنیم. وقتی فشارهایی را که موجب مطیع‌بودن ما می‌شوند، بفهمیم و بدانیم «بلهٔ» واقعی ما چیست، می‌توانیم رَویهٔ جدیدی در پیش بگیریم. این کار نیاز به درک، خودآگاهی، تلاش و تمرین دارد؛ اما می‌توانیم این ایده را که پیروی‌کردن خوب و سرپیچی‌کردن بد است، کنار بگذاریم و نسخه‌ای را که بسته به موقعیت برای ما بهتر کار می‌کند، به کار ببندیم.