بریده‌هایی از کتاب ببخشید، ولی نه!

حتی در کودکی، متوجه شده بودم که «بله» معنای زیادی ندارد، اگر احساس نکنی که می‌توانی «نه» بگویی.

زیرسؤال‌بردن دستورها برایش دشوارتر شود. مخالفت در لحظه اغلب یا زود اتفاق می‌افتد یا اصلاً اتفاق نمی‌افتد. دست‌برداشتن از پیروی‌کردن، پس‌از شروع چه‌بسا دشوار است.

اطاعت ممکن است حالت پیش‌فرض ما باشد، اما می‌توانیم توانایی سرکشی‌مان را، مانند یک عضله، تقویت کنیم. وقتی فشارهایی را که موجب مطیع‌بودن ما می‌شوند، بفهمیم و بدانیم «بلهٔ» واقعی ما چیست، می‌توانیم رَویهٔ جدیدی در پیش بگیریم. این کار نیاز به درک، خودآگاهی، تلاش و تمرین دارد؛ اما می‌توانیم این ایده را که پیروی‌کردن خوب و سرپیچی‌کردن بد است، کنار بگذاریم و نسخه‌ای را که بسته به موقعیت برای ما بهتر کار می‌کند، به کار ببندیم.

وقتی از شما خواسته می‌شود کاری را انجام دهید که مطمئن نیستید، نخستین گام مکث‌کردن است. فوری «بله» یا «نه» نگویید

خودِ مستقل، در حالت آرمانی‌اش، از ما می‌خواهد صرف‌نظر از موقعیت، براساس باورهای شخصی‌مان عمل کنیم. خودِ وابستهٔ متقابل، در حالت آرمانی‌اش، می‌گوید که تأثیر رفتار و کارهایمان بر دیگران را در نظر بگیریم و دربارهٔ پیامدهای اجتماعی رفتارمان بیندیشیم.

ببخشید، ولی نه! ما را به فکر انداخت از خودمان بپرسیم: «چند بار در زندگی، زیر بار فشارها بله گفته‌ایم و بعد حس کرده‌ایم از ارزش‌ها و خودِ واقعی‌مان فاصله گرفته‌ایم؟»

راحت است خودمان را توجیه کنیم که کار زیادی دربارهٔ خیلی چیزها از دستمان برنمی‌آید، پس بهتر است خودمان را به آن راه بزنیم یا اینکه بگوییم فلان کار به تنش، تردید و اضطراب ما «نمی‌ارزد».

تعریف قدیمی (فرهنگ لغت آکسفورد، ۲۰۲۴) نافرمانی‌کردن (فعل): به‌چالش‌کشیدن قدرت؛ جسورانه یا آشکارا ایستادگی یا مقاومت‌کردن. تعریف جدید (سونیتا سا، ۲۰۲۵) نافرمانی‌کردن (فعل): اقدام‌کردن براساس ارزش‌های واقعی‌تان؛ هنگامی که زیرفشارید، برخلاف دیگران عمل کنید.