بریده‌هایی از کتاب از ما بهتران، داستان موفقیت

افرادی که در نوکِ قله هستند، نسبت به دیگران فقط سخت‌تر یا حتی خیلی سخت‌تر کار نمی‌کنند؛ آن‌ها خیلی خیلی بیشتر از این‌ها، سخت‌تر کار می‌کنند!

«ما چه کسی هستیم» نمی‌تواند از «ما کجا هستیم» جدا باشد

ما داستان‌های ثروتمندشدن افرادِ فقیر را نقل می‌کنیم به این دلیل که در این ایده داستان‌ها گیر کرده‌ایم که یک قهرمانِ تنها وجود دارد که خودش با مشکلات طاقت‌فرسا مبارزه کرده است. همین!

هیچ‌کس، نه ستاره‌های موسیقی راک، نه ورزشکاران حرفه‌ای، نه میلیاردرهای نرم‌افزار و نه حتی نوابغ، مسیر زندگی‌شان را به‌تنهایی نساختند.

زیست‌شناسان اغلب درباره «بوم‌شناسی» یک جاندار صحبت می‌کنند: بلندترین درخت بلوط در جنگل، بلندترین درخت است نه‌فقط به این دلیل که این درخت از مقاوم‌ترین دانه بلوط رشد کرده است؛ بلکه به این دلیل که درختانِ دیگر جلوی تابش آفتاب را نگرفته‌اند، خاک اطرافش عمیق و غنی است، هیچ خرگوشی پوست آن را زمانی‌که نهالی جوان بوده است، نجویده است یا تا قبل از بلوغ، هیچ چوب‌بُری آن را قطع نکرده است. همه می‌دانیم که افراد موفق از دانه‌های مقاوم رشد می‌کنند. اما آیا از نور آفتابی که آن‌ها را گرم می‌کند، خاکی که در آن ریشه می‌زنند، خرگوش‌ها و چوب‌بُرهایی که به سراغشان نرفته‌اند، به‌اندازه کافی اطلاعی داریم؟ این کتاب درباره درختان مرتفع نیست: این کتاب درباره جنگل‌هاست.

توانایی ما برای موفقیت در کاری که انجام می‌دهیم به‌طور قدرتمندی به این بستگی دارد که اهل کجا هستیم.

«همانا آنانی که دارا هستند، بیشتر به‌دست خواهند آورد و فراوانی نصیبشان خواهد گردید. لیکن آنانی که ندار هستند، بیشتر از دست خواهند داد؛ حتی همان چیزهایی را که اکنون دارند.» (انجیل متی، فصل ۲۵، آیه ۲۹)

فرصت، بیشتر از استعداد در موفقیت مؤثر است.

سال ۱۸۷۱، کمیسیون وزارت آموزش‌وپرورش آمریکا گزارشی نوشته ادوارد جارویس را در کتابِ «رابطه آموزش با جنون» منتشر کرد. جارویس ۱۷۴۱ مورد جنون را بررسی کرد و نتیجه گرفت که «مطالعه بیش از حد» دلیلِ ۲۰۵ مورد از آن‌ها بوده است. جارویس می‌نویسد: «آموزش، زمینه را برای بخش عظیمی از دلایل اختلالات ذهنی آماده می‌کند.» به‌طور مشابهی، هوراک مان، پیشگام آموزش عمومی در ماساچوست اعتقاد داشت که مطالعه بیش از اندازه دانش‌آموزان باعث ایجادِ «مخرب‌ترین تأثیر بر شخصیت و رفتار می‌شود... گهگاه با تحریک بیش از حد ذهن، خود سلامت نیز تخریب می‌شود.»

«همانا آنانی که دارا هستند، بیشتر به‌دست خواهند آورد و فراوانی نصیبشان خواهد گردید. لیکن آنانی که ندار هستند، بیشتر از دست خواهند داد؛ حتی همان چیزهایی را که اکنون دارند.» (انجیل متی، فصل ۲۵، آیه ۲۹)

او، حق داشتن را نیاموخت؛ بلکه محدودیت را آموخت.

توضیحات شخصی درباره موفقیت، کارایی ندارد. افراد از هیچ سر برنمی‌آورند. ما از خانواده و پشتیبان برخورداریم. شاید به‌نظر برسد افرادی که جلوی پادشاهان ایستادند، خودشان به‌تنهایی این کار را کردند. اما درواقع آن‌ها همواره بهره‌وران مزایای مخفی، فرصت‌های استثنایی و میراث فرهنگی هستند که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا بیاموزند، سخت تلاش کنند و به‌گونه‌ای دنیا را درک کنند که دیگران نمی‌توانند. اینکه ما کجا و کِی بزرگ شده‌ایم، مهم است. فرهنگی که به آن تعلق داریم و میراث باقی‌مانده از اجداد ما و الگوهای موفقیت، ما را به‌گونه‌ای که تصورش را نمی‌کنیم، شکل می‌دهند.‌ به عبارتی دیگر، پرسیدن اینکه افراد موفق چه جوری هستند، کافی نیست. تنها با طرح این پرسش که آن‌ها اهل کجا هستند، می‌توان این مسئله را که چه کسی موفق می‌شود و چه کسی نه، حل کرد.

ما به این دیدگاه چسبیده‌ایم که موفقیت صرفاً براساس عملکردِ شایستگی فردی است و دنیایی که همه ما در آن بزرگ می‌شویم و قوانینی را که انتخاب می‌کنیم تا در قالب جامعه آن‌ها را بنویسیم، اصلاً مهم نیستند.

یکی دیگر از نکات جالب این عدد جاودیی این است که ده هزار ساعت، زمانِ بسیار زیادی است. تقریباً غیرممکن است که خودتان در جوانی به این مقدار دست یابید. باید والدینی داشته باشید که شما را تشویق و حمایت کنند. فقیر هم نباید باشید زیرا اگر مجبور باشید که در کنار شغل اصلی خود شغل دومی برای گذران امور زندگی‌تان داشته باشید، دیگر هیچ وقتی در روز برایتان باقی نمی‌ماند تا به‌اندازه کافی تمرین کنید.

این نه یک بهانه، بلکه یک حقیقت بود. او مجبور بود مسیر زندگی‌اش را خودش به‌تنهایی بسازد. هیچ‌کس، نه ستاره‌های موسیقی راک، نه ورزشکاران حرفه‌ای، نه میلیاردرهای نرم‌افزار و نه حتی نوابغ، مسیر زندگی‌شان را به‌تنهایی نساختند.

موفقیت یعنی استعداد به اضافه آمادگی.

خیلی از افراد عقیده دارند که استقلال، دشواری و رابطه بین تلاش و پاداش، سه ویژگی هستند که برای داشتن شغلی راضی‌کننده لازم است.

کاری پر زحمت اگر هدفی نداشته باشد، نوعی اسارت است. وقتی کاری پر زحمت هدفدار شد، آنگاه این کار، شما را وا می‌دارد تا دستتان را دورِ کمرِ همسرتان حلقه کنید و رقص و پایکوبی کنید.

اگر به‌اندازه کافی سخت کار کنید و خودتان را نشان دهید و از ذهن و تخیل خود بهره بگیرید، آنگاه می‌توانید دنیا را بر وفق مرادِ خودتان شکل دهید.

. اگه جایی مثلِ هاروارد بِرم، می‌تونم همه احساسات و جَو اونجا رو جذب خودم کنم.» تازه معلوم شد که کریس چقدر توی زندگی‌اش تنها بوده است. کریس لانگان، مردی با اشتهای سیری‌ناپذیری برای آموختن، مجبور شده بود بیشتر جوانی‌اش را در انزوای ذهنی‌اش زندگی کند.

او تقریباً با حسرت می‌گوید: «من حتی توی همون یه سال و نیم دانشکده، نوعی انرژی ذهنی از جَوِ دانشگاه می‌گرفتم. ایده‌ها همیشه توی هوا هستند. از این مکان خیلی می‌تونستم انگیزه بگیرم.»

این میزان درآمد نیست که پس از هشت ساعت کار خسته‌کننده درنهایت ما را خوشحال می‌کند. اگر به شما دو پیشنهاد کاری شود؛ یکی معماربودن و کسب درآمد سالانه ۰۰۰, ۷۵ دلار و دیگری کار در باجه مخصوص کسب عوارض جاده‌ای برای بقیه عمرتان با سالانه ۰۰۰, ۱۰۰ دلار درآمد، کدام‌یک را انتخاب می‌کنید؟ به نظرم اولی را انتخاب کنید زیرا در انجام کارِ خلاق دشواری، استقلال و رابطه بین تلاش و پاداش وجود دارد و برای خیلی از ما، ارزش این سه ویژگی بیشتر از پول است.

دنیای آن‌ها -فرهنگشان و نسل آن‌ها و تاریخچه خانوادگی‌شان- بزرگ‌ترین فرصت‌ها را به آن‌ها داده بود.

نیروی قدرتمندی است و ریشه‌ای عمیق و طولانی در زندگی‌ها دارد. این میراث، نسل به نسل تقریباً دست‌نخورده ایستادگی می‌کند؛ حتی اگر شرایط اقتصادی و اجتماعی و جمعیتی که باعث به‌وجودآمدن آن می‌شود، از بین برود.

یعنی چی؟ یکی از دلایلی که اساتید دانشکده حقوق کمتری نسبت به دانشکده‌های خصوصی می‌گیرند این است که زندگی دانشگاهی، آزادی به آن‌ها می‌دهد تا هرچه می‌خواهند و هرچه که فکر می‌کنند صحیح است، انجام دهند. لانگان، همه چیز را درباره هاروارد برعکس می‌داند.

«اگر خدا نخواهد اتفاقی بیفتد، زمین هم محصولی نمی‌دهد»

اتاقی با شیشه‌های مات، یک فرش خوش بافت نخ‌نمای ایرانی،

«کار سخت، برنامه‌ریزی هوشمندانه و اعتمادبه‌نفس یا تعاون با گروهی کوچک در گذر زمان پاداش خواهد داشت.»

برخی اوقات خوب بودن در ریاضی را نوعی توانایی ذاتی می‌پنداریم؛ یا این توانایی را دارید یا ندارید. اما از نظر شوئِنفِلد، بیشتر از آنکه توانایی باشد، یک دیدگاه است. اگر تلاش کنید، در ریاضی استاد می‌شوید. این همان چیزی است که شوئِنفِلد می‌کوشد تا به دانش‌آموزان خود آموزش دهد. موفقیت، عملکردِ مقاومت و سماجت و تمایل به کارِ پر زحمت به مدت ۲۲ دقیقه است تا چیزی را که دیگران طی سی ثانیه آن را رها می‌کنند، برای شما معنادار شود.

هوش عملی شامل این موارد است: «بدانید که چه چیزی و به چه کسی بگویید، بدانید که چه وقت آن را بگویید و بدانید که برای حداکثر تأثیرگذاری، چگونه آن را بگویید.»