بریده‌هایی از کتاب سرسختی؛ قدرت اشتیاق و پشتکار

سرسختی بیشتر از استعداد اهمیت دارد.

«کودکان هرگز به بزرگ‌ترهایشان خوب گوش نمی‌کنند، اما هرگز دست از تقلید کردن از آن‌ها برنمی‌دارند.»

شور و شوق رایج است. اما سرسختی، کمیاب است.

من ترسی ندارم از اینکه روی یک تردمیل بمیرم. آن موقع کسی نمی‌تواند از من سبقت بگیرد. شاید استعداد شما بیشتر از من باشد، شاید از من باهوش‌تر باشید، شاید جذاب‌تر از من باشید. شاید همه آن چیزها باشید و از ۹ نظر از من بهتر باشید. اما اگر با هم روی تردمیل راه برویم، دو حالت ممکن است پیش بیاید: یا شما اول از تردمیل خسته می‌شوید و پایین می‌آیید یا قرار است من آن‌قدر روی تردمیل راه بروم تا بمیرم. به همین سادگی.»

اول، فهرستی از ۲۵ هدف حرفه‌ای خودتان را بنویسید. دوم، برای پیدا کردن بالاترین اولویت‌هایتان، کمی در روح و ذهنتان جست‌وجو کنید و دور ۵ انتخاب اولتان را خط بکشید. فقط پنج تا. سوم، کمی دقیق‌تر به آن بیست هدفی که انتخاب نکرده‌اید نگاه کنید. باید به هر قیمتی که شده از آن‌ها دوری کنید. آن‌ها کارهایی هستند که حواستان را پرت می‌کنند، زمان و انرژی‌تان را هدر می‌دهند و تمرکزتان را از هدف‌های مهم‌تر می‌گیرند.

علایق از طریق تفکر کشف نمی‌شوند. در عوض، علایق از طریق تعامل با جهان بیرون تحریک می‌شوند.

«چه فکر کنی می‌توانی و چه فکر کنی نمی‌توانی، درهرصورت حق با توست.»

نه نمرات SAT، نه رتبه دبیرستان، نه تجربه رهبری و نه توانایی ورزشی. و نه نمره کلی متقاضی. هیچ‌کدام از این‌ها اهمیتی نداشتند. بلکه سرسختی، ملاک موفقیت بود.

بعضی افراد وقتی همه چیز بر وفق مراد باشد فوق‌العاده‌اند، اما وقتی این‌طور نباشد، شکست می‌خوردند

«تنها تفاوت بارزی که در خودم و دیگران می‌بینم این است: من ترسی ندارم از اینکه روی یک تردمیل بمیرم. آن موقع کسی نمی‌تواند از من سبقت بگیرد. شاید استعداد شما بیشتر از من باشد، شاید از من باهوش‌تر باشید، شاید جذاب‌تر از من باشید. شاید همه آن چیزها باشید و از ۹ نظر از من بهتر باشید. اما اگر با هم روی تردمیل راه برویم، دو حالت ممکن است پیش بیاید: یا شما اول از تردمیل خسته می‌شوید و پایین می‌آیید یا قرار است من آن‌قدر روی تردمیل راه بروم تا بمیرم. به همین سادگی.»

برای رسیدن به سرسختی هم راه سخت وجود دارد و هم راه آسان. راه سخت این است که فقط خودت به تنهایی این کار را بکنی. اما راه آسان این است که از روحیه انطباق استفاده کنی. نیروی محرک انسانی اولیه برای سازگاری، چون اگر بین افراد زیادی باشی که سرسخت‌اند، تو هم خیلی زود مانند آن‌ها سرسخت خواهی شد.»

بالأخره روزهای بد به روزهای خوب تبدیل می‌شوند و همیشه امیدی برای تلاش کردن و تلاش کردن دوباره وجود دارد.

چیزی را پیدا کنید که بیشتر از همه از انجام دادنش در زندگی‌تان لذت می‌برید و سپس سعی کنید آن را تمام‌وقت انجام بدهید. زندگی کوتاه است. پس اشتیاقتان را دنبال کنید.

موفقیت واقعی وقتی از راه می‌رسد که خودمان را وقف تلاش‌هایی کنیم که به ما لذت و هدفمندی می‌دهند.

این رنج نیست که به ناامیدی منجر می‌شود. بلکه این فکر که کنترلی بر شرایط ندارید، متوقفتان می‌کند.

«پدر، یادت باشد که در بلندمدت، سرسختی از استعداد مهم‌تر است.»

من هر روز خودم را به چالش خواهم کشید. هر وقت شکست بخورم، دوباره از جایم بلند می‌شوم. شاید باهوش‌ترین فرد یک اتاق نباشم، اما سعی‌ام را خواهم کرد که سرسخت‌ترین آن‌ها باشم

«من آن‌قدر انگیزه داشتم تا به کسی، به هر کسی نشان بدهم که از لحاظ هوشی قادر به انجام هر کاری هستم. در آن زمان، حتی برایم مهم نبود که آن کار چه چیزی است.»

ویلیام جیمز می‌گوید: «هیچ انسانی بدبخت‌تر از کسی نیست که باید برای شروع هر کار کوچکی، هر روز از نو تصمیم بگیرد.»

معلمان عاقل به لحاظ روانی می‌توانند تأثیر عظیمی روی زندگی شاگردانشان بگذارند.

باهوش‌تر شدن به شما کمکی نمی‌کند؛ بلکه پایبندی و پشتکار این نتیجه را به شما می‌دهد!

«کودکان هرگز به بزرگ‌ترهایشان خوب گوش نمی‌کنند، اما هرگز دست از تقلید کردن از آن‌ها برنمی‌دارند.»

«سرسختی، تمایلی مداوم برای بهتر شدن و نقطه مقابل از خود راضی بودن است. اما سرسختی یک حالت ذهنی مثبت است، نه منفی. سرسختی به این معنا نیست که با بی‌رضایتی به عقب نگاه کنی، بلکه به این معنی است که امیدوارانه به جلو نگاه کنی و خواهان رشد باشی.»

استعداد هرچقدر هم ارزش داشته باشد، ارزش تلاش دوبرابر آن است.

چرا افراد موفق در تلاش‌هایشان این‌قدر مصر هستند؟ برای اکثر آن‌ها، هیچ انتظار واقع‌بینانه‌ای از رسیدن به آرمان‌هایشان وجود ندارد. از دیدگاه خودشان، هیچ‌وقت به‌اندازه کافی خوب نیستند. آن‌ها در مقابل افراد ازخودراضی قرار داشتند و باوجود این، واقعاً در عین ناراضی بودن، حس رضایت را تجربه می‌کردند. هرکدام از آن‌ها به دنبال علایقی ناموازی و مهم بود و خود همین تکاپو دقیقاً به‌اندازه موفقیت برایشان لذت‌بخش بود. حتی اگر بعضی از کارهایی که باید انجام می‌دادند خسته‌کننده یا کسالت‌آور یا حتی دردناک بود، هرگز به تسلیم شدن فکر نمی‌کردند. اشتیاق آن‌ها ماندگار بود.

آنچه درنهایت به دست می‌آوریم، بیشتر به اشتیاق و پشتکارمان بستگی دارد تا استعدادهای ذاتی‌مان.

به عبارت دیگر، ما وقتی تغییر می‌کنیم که مجبور به تغییر باشیم. ضرورت، مادر سازگاری است.

«باید بتوانی تصمیمات سنجیده‌ای درباره میلیون‌ها دلار بگیری و همچنان بتوانی شب‌ها بخوابی.

افراد موفق نوعی عزم جزم و رام نشدنی داشتند که به دو صورت نقش‌آفرینی می‌کرد. اول اینکه، این نمونه‌ها فوق‌العاده انعطاف‌پذیر و سخت‌کوش بودند. دوم این‌که، از اعماق وجودشان می‌دانستند که چه می‌خواهند. آن‌ها نه‌تنها عزم جزمی داشتند، بلکه جهت حرکتشان را نیز می‌دانستند. این ترکیب اشتیاق و پشتکار بود که افراد موفق را خاص می‌کرد. در یک کلام، آن‌ها سرسختی داشتند.

نمی‌خواهم فقط شغلی داشته باشم. می‌خواهم یک کار داشته باشم. من هر روز خودم را به چالش خواهم کشید. هر وقت شکست بخورم، دوباره از جایم بلند می‌شوم. شاید باهوش‌ترین فرد یک اتاق نباشم، اما سعی‌ام را خواهم کرد که سرسخت‌ترین آن‌ها باشم