بریده‌هایی از کتاب اگر اتفاقی برای من افتاد...

همهٔ ما انسان‌ها خودمان را به‌خاطر کسانی که بیشتر از همه دوستشان داریم، فریب می‌دهیم.

آن شب نسیم ملایمی می‌وزید. او نمایش را با هیجان زیاد تماشا می‌کرد و هر لحظه ممکن بود اشک‌هایش سرازیر شود، اما باید جلوی ریختنشان را می‌گرفت. افرادی قادر به درآوردن اشک‌هایمان هستند که قلبمان به آنها تعلق دارد.

خنده‌دار است که وقتی یک نفر می‌میرد، تمایل داریم از او بت بسازیم، از هر لحاظ او را فردی کامل و بی‌نقص بدانیم و به طور کامل چشم روی نقاط ضعف، کاستی‌ها، معایب، مشکلات و خصلت‌های شیطانی‌اش ببندیم.