بریده‌هایی از کتاب اگر اتفاقی برای من افتاد...

هرکس که گفته بود «اگر در پی انتقام هستی، دو قبر حفر کن (یکی برای خود و دیگری برای دشمن)» درست گفته بود.

آن شب نسیم ملایمی می‌وزید. او نمایش را با هیجان زیاد تماشا می‌کرد و هر لحظه ممکن بود اشک‌هایش سرازیر شود، اما باید جلوی ریختنشان را می‌گرفت. افرادی قادر به درآوردن اشک‌هایمان هستند که قلبمان به آنها تعلق دارد.

خنده‌دار است که وقتی یک نفر می‌میرد، تمایل داریم از او بت بسازیم، از هر لحاظ او را فردی کامل و بی‌نقص بدانیم و به طور کامل چشم روی نقاط ضعف، کاستی‌ها، معایب، مشکلات و خصلت‌های شیطانی‌اش ببندیم.

همهٔ ما انسان‌ها خودمان را به‌خاطر کسانی که بیشتر از همه دوستشان داریم، فریب می‌دهیم.

افرادی قادر به درآوردن اشک‌هایمان هستند که قلبمان به آنها تعلق دارد.

معتقد بود چیزهایی مهم‌تر از طرز فکر و نگرش بقیهٔ انسان‌ها برای ناراحت‌شدن وجود دارد. او می‌دانست که گاهی اوقات آدم‌های خوب هم حرف‌های احمقانه می‌زنند و ناخواسته توهین می‌کنند، چون در اوج عصبانیت نمی‌توانند بهتر از این عمل کنند.

جالب‌تر از آن زیرکی و انعطاف‌پذیری ذهن است که داستان را طوری تغییر می‌دهد تا با محیط اطرافت هماهنگ شود. اگر اتاقت گرم باشد در خواب عرق می‌کنی. اگر ناگهان صدایی به گوش برسد، ضمیر ناخودآگاهت آن صدا را وارد داستانی می‌کند که در خواب می‌بینی.

من برخلاف بعضی از آدم‌ها درک می‌کنم که الاغ‌ها حرف‌های احمقانه زیاد می‌زنن و نباید خودت رو به‌خاطر این مزخرفات ناراحت کنی.»