بریده‌هایی از کتاب تمنای دیدار

ما او را هدایت کننده می‌دانیم چون عقل می‌گوید قبل از اینکه کسی هدایت کند باید خود او هدایت شده باشد. او هادی و مهدی یعنی هدایت کننده، هدایت شده است و او همان مواضع حضرت علی علیه السلام را دارد زیرا اوصافی که از حضرت علی علیه السلام در تاریخ آمده، گواه بر این است که به خوبی و به وجه اعلی هدایت پیامبر صلی الله علیه و آله را پذیرفته است و او در زمان خود شایسته هدایتگری اجتماع و افراد بوده است زیرا مهدی و هدایت شده بوجه اکمل و احسن بوده است.

شدت ارادت و آن شوق ولایت را گویاست که کسی رجعت می‌کند که له له برای ولایت می‌زند از قبر خارج شده، نیاز ممکنی جسمانی در او دوباره احیاء شده ولی او فقط محو یاری امام خود می‌باشد.

آن حضرت در بین ما حضور دارد ولی ظهور نه، پس تفاوت است میان حضور حضرت و ظهور ایشان و در این فراز حضور را به اعتبار حاضر بودنش به صورت علنی در میان امت قرار داده است. و این جامعه تا زمانی که پذیرای او نباشد یعنی به گونه ای که با فراق او دچار اندوه شود مانند اینکه انسان یه رکن اصلی خود را گم کند و این در و آن در بزند تا آن را بیابد.

خداوند ملاک قبولی اعمال بندگان را، مُهر ولایت قرار داد و وای بر آن متظاهر دین داری که این نشان بر اعمالش نباشد زیرا اعمال او مانند نماز با حضور قلب ولی بدون وضو می‌باشد.

باید ولایت را با دل و جان پذیرفت. به طوری که در جایش از امامت دفاع کنی، در جایش به یاری او بشتابی، در جایش امرش را نگذاری بر زمین بماند و در جایش جان خود را برای او که همان راه خدا است بدهی.

تمام محو در معشوق شوی، محو در حقیقت شوی جز او چیزی به چشمت نیاید، جز نامش نامی بر زبانت نباشد این همان غلامی حقیقی درب خانه آن کریمان می‌باشد.

او مانند بارانی ست که خداوند فرمود زمین بوسیله آن احیاء می‌شود.

زمین پر از فساد می‌شود نه فاسد. اگر در یک مجموعه بزرگ دو نفر هم فاسد باشند کل مجموعه را می‌توانند به فساد بکشند لذا نباید این تفکر در بین مؤمنان باشد که زمین پر از فاسد می‌شود و همه انسان ها بد و ظالم و فاسد می‌شوند.

این دشمنان همان دین گریزان و روی گردانان از ولایت می‌باشند که گاهی در لباس کفار و گاهی در لباس یک متظاهر به دین در جامعه جلوه پیدا می‌کنند.