بریده‌هایی از کتاب سایه مهتاب

زندگی را عادت‌ها می‌سازند و آنچه عادت آدمی را قوام می‌دهد، باورهای اوست.

عشق حرمت دارد. حریم دارد.

بنده هرچقدر هم که بخواهد، نخواهد، آنچه می‌شود که خدا بخواهد.

گاه چه سخت، حتی سخت‌ترین مخلوق خدا هم چه راحت دیگ صبرش چون لیوانی سرریز می‌شود، گاه محکم‌ترین آفریده خدا هم با تلنگری می‌شکند ریز ریز می‌شود و می‌ریزد و من این را در پیچاپیچ کوچه‌های زمانه به دفعات دیده‌ام، به نظاره نشسته‌ام زمانی را که قامت خمیده پیرمردی متکی به عصای چوبی‌اش بود، پیرمردی که وصف قامت استوارش در جوانی گوش فلک را کر می‌کرد.