بریده‌هایی از کتاب شکست بخور، باز هم شکست بخور، این بار بهتر شکست بخور

«همیشه تلاش کرده‌ای. همیشه شکست خورده‌ای. مهم نیست. دوباره تلاش کن. باز هم شکست بخور. این بار بهتر شکست بخور.» ـ ساموئل بکت

هیچ‌کس هرگز نمی‌داند که اتفاقِ بعدی چیست.

اگر به شکست اجازه بدهید شما را پایین بکشد، احساس عظیمِ «من» شکل می‌گیرد. «من» به‌عنوان یک مادهٔ جامد یکپارچه، به‌جای فرایندی روان، پویا و متغیر. گویی روی سنگ حک می‌شود که «من بد هستم. من شکست‌خورده‌ام.» و بعد انگار عادت می‌کنید که در احساس دلسوزی برای خود غوطه‌ور باشید و در احساس گناه و شرم غرق شوید. این به چه کسی کمک خواهد کرد؟ هیچ‌کس. این به شما کمک نمی‌کند، و برای تمام اطرافیانتان هم سمی است. بنابراین، این‌که بگذارید شکست شما را مسموم کند راهکاری برای شکست‌خوردن است، چیزی که همه‌مان به‌راحتی درگیر آن می‌شویم.

این حقیقت آماده‌مان کند که جهان به میل ما عمل نمی‌کند

گاهی می‌توانید زمختی و آسیب‌پذیری را به شعری خلاقانه، نوشته، موسیقی، آواز و... تبدیل کنید. هنرمندان همیشه همین کار را کرده‌اند. به چیزی تبدیلش کن که بتواند با انسان‌ها ارتباط برقرار کند. و از این فضای زمخت و آسیب‌پذیر است که ارتباطی واقعی پدید می‌آید.

همیشه در هر چیزی که اتفاق می‌افتد امکانی برای رشد وجود دارد.

اشتباه‌ها دروازه‌هایی رو به خلاقیت، آموختنِ چیزی جدید یا پیداکردن رویکردی نو به همه‌چیز هستند.

شما در زندگی شکست خواهید خورد. بخشی از زندگی این است که چیزهایی اتفاق بیفتد که شما دوست ندارید. این بخشی از تجربهٔ زندگیِ هر کسی است. این اتفاقی یک‌باره نیست. باز هم اتفاق خواهد افتاد. شاید برنامهٔ کاملاً متفاوتی در کار باشد، اما باز هم کارها بر وفق مراد پیش نمی‌رود، چون اگر واقعاً در حال رشد هستید، اگر زنده‌اید، اگر واقعاً میلی به زندگی دارید (وحتی اگر میلی به زندگی ندارید) این داستان زندگیِ همه است: با احساس شکست آشنا خواهید شد.

فقط خوب آماده شوید و بدانید که می‌خواهید چه‌کار کنید. تمام تلاش خود را بکنید، اما فراموش نکنید که نمی‌دانید چه اتفاقی قرار است بیفتد.

وقتی اوضاع روبه‌راه است، آن‌ها از خوشی سر از پا نمی‌شناسند. وقتی اوضاع به هم می‌ریزد، احساس می‌کنند که زندگی‌شان به پایان رسیده است. اما پیرمرد می‌گوید: «شاید این‌طور باشد، شاید هم نه.» قصه تا همین‌جا پیش می‌رود، اما می‌توانید تصور کنید که تا ابد ادامه دارد.

«همیشه تلاش کرده‌ای. همیشه شکست خورده‌ای. مهم نیست. دوباره تلاش کن. باز هم شکست بخور. این بار بهتر شکست بخور.»

شکست بخشی از موفقیت است و این‌که در بازی‌کردن بازی نامتناهی هر دو عناصری حیاتی برای ادامهٔ حرکتِ روبه‌جلو هستند.

‫هر چیزی ممکن است.

از دلِ فضای شکست‌خوردگی اعتیاد زاده می‌شود، اعتیاد از هر نوعی، چون نمی‌خواهیم آن را احساس کنیم، چون می‌خواهیم بگریزیم، چون می‌خواهیم خودمان را بی‌حس کنیم. از این فضاست که پرخاشگری، رفتارهای تهاجمی، خشونت و غیره پدید می‌آید. در این فضا، چیزهای زشت زیادی زاده می‌شوند. و دقیقاً در همین فضای آسیب‌پذیری و زمختی و احساس شکست بهترین کیفیات انسانی ما ظاهر می‌شوند، کیفیاتی چون شجاعت، مهربانی، توان اهمیت واقعی به دیگران دادن، توان برقراریِ رابطه با یکدیگر.

اگر واقعاً در حال رشد هستید، اگر زنده‌اید، اگر واقعاً میلی به زندگی دارید (وحتی اگر میلی به زندگی ندارید) این داستان زندگیِ همه است: با احساس شکست آشنا خواهید شد.

ما حقیقتاً شکست‌خورده هستیم، چون در رابطه‌ای هستیم که خوب پیش نمی‌رود، شغلی داریم که فایده‌ای ندارد، فرصت‌هایی از دست می‌دهیم، کارهایی می‌کنیم که نتیجه نمی‌دهند

به‌جای این‌که شکست و پشیمانی به بذرِ بیزاری از خویشتن تبدیل شود، می‌تواند بذرِ شفقت و همدردی باشد. دالای لاما همچنین گفت: «از این احساس بهره می‌گیرم تا مرا در آینده به آدم بهتری تبدیل کند. این احساس مرا بیش از همیشه به این وامی‌دارد که زندگی‌ام را به‌جای آزردنِ موجودات ذی‌شعور و بااحساس، وقف برانگیختن احساسات آن‌ها کنم.»

«خب، مثل قدم‌گذاشتن توی اقیانوس است. یک موج بزرگ از راه می‌رسد و تو را زمین می‌زند. بعد خودت را می‌بینی که دراز کشیده‌ای و شن رفته توی بینی و دهانت. دراز کشیده‌ای و یک انتخاب داری. یا می‌توانی همان‌جا دراز بکشی یا بلند شوی و دوباره راه بیفتی به‌سمت دریا.»

«همیشه تلاش کرده‌ای. همیشه شکست خورده‌ای. مهم نیست. دوباره تلاش کن. باز هم شکست بخور. این بار بهتر شکست بخور.» ـ ساموئل بکت

اراده برای فرارنکردن از احساس‌کردنِ آنچه حس می‌کنم ناخواسته و ناخوشایند است.

فقط خوب آماده شوید و بدانید که می‌خواهید چه‌کار کنید. تمام تلاش خود را بکنید، اما فراموش نکنید که نمی‌دانید چه اتفاقی قرار است بیفتد.

اشتباه‌ها دروازه‌هایی رو به خلاقیت، آموختنِ چیزی جدید یا پیداکردن رویکردی نو به همه‌چیز هستند.

«شاید این‌طور باشد، شاید هم نه.»

خودت را می‌بینی که کف اقیانوس دراز کشیده‌ای و شن رفته توی بینی و دهانت و باز هم یک انتخاب پیشِ رو داری: می‌توانی همان‌جا دراز بکشی یا بلند شوی و پیش بروی. او گفت: «امواج بی‌وقفه از راه می‌رسند. و تو هرچه شجاعت، بی‌پروایی و شوخ‌طبعی داری جمع می‌کنی تا با حالات امواج ارتباط برقرار کنی. و مرتب بلند می‌شوی و پیش می‌روی.»

هر چیزی ممکن است.

‫جملهٔ ساموئل بکت این است: «شکست بخور، باز هم شکست بخور، این بار بهتر شکست بخور

شکست چیزی است که ما معمولاً برایش چندان آماده نمی‌شویم.

اشتباه‌ها می‌توانند «دروازهٔ کشف باشند.»

هیچ‌کس هرگز نمی‌داند که اتفاقِ بعدی چیست.

امواجی که شما را زمین می‌زنند کم‌کم کوچک و کوچک‌تر به نظر می‌آیند و توان کمتر و کمتری برای زمین‌زدن شما خواهند داشت.