بریده‌هایی از کتاب سوگند اژدها

«دوروبرت رو با کسانی پر کن که همیشه دوستت دارن، حتی وقتی اشتباه می‌کنی و به‌غلط قدمی برمی‌داری. خونواده‌ای بساز که هرروز تو رو زیباتر از قبل ببینن، حتی وقتی‌که موهات با گذر سن سفید می‌شه. نوری باش که فانوس کسی رو روشن می‌کنه.»

«قلب تو خونهٔ توئه... و تا وقتی اینو درک نکنی به هیچ جا تعلق نداری.»

مگر آشوب چه بود جز چاقویی که الیاف سرنوشت را می‌برید؟