بریده‌هایی از کتاب خاطرات گمشده

پای روابط انسانی در میان بود و این‌جور روابط بزرگ‌تر از آن است که بتوانیم از رویشان جست بزنیم و بگذریم. فطرت آدمی این‌گونه خلق شده که با دیگری همدلی کند چون «ناخودآگاه» خود را در او می‌بیند؛

مرگ آن نیست که پیکرت زیر کپه‌ای خاک آرام گیرد، این ظاهر مرگ است و حقیقتش نیست، حقیقت مرگ همان تنهایی است، این است که از مرگی به مرگی دیگر با حقیقت خود روبرو شوی.

اگه خواستی به حقیقت برسی، هر حقیقتی توی دنیا، روی هیچی پافشاری نکن، به همه‌چیز شک کن که شک تو رو به سمت حقیقت می‌بره.»

«ترس خوبه ولی در صورتی که بر اون مسلط بشی و در جهت درست هدایتش کنی، ولی اگه اجازه بدی ترس بر تو مسلط بشه، بدتر از اون چیزی می‌شه که ازش می‌ترسی.»

کشتن بدترین کار آدمیزاد نیست، کارهایی هست که قتل در قیاس با آن‌ها کشیده یا لگدی ساده بیش‌تر نیست.