بریده‌هایی از کتاب بهره وری آهسته

آخرین مقاله‌ای که نوشتی، هیچ‌وقت نمی‌تونه مقالهٔ بعدی رو برات بنویسه.»

انجام‌دادن کارهای طولانی که فوراً و به‌وضوح اثرات تلاشش دیده نمی‌شود، به یکی از عوامل اضطراب تبدیل شده است.

در سازوکاری که فعال‌بودن نشان‌دهندهٔ بهره‌وری‌داشتن در نظر گرفته می‌شد، ابزارهایی مانند ایمیل و بعداً نرم‌افزار اسلک معرفی شده بود که به افراد اجازه می‌داد سیگنال‌هایی مشهود از مشغول‌بودن خود بفرستند و حتی برای این کار، به زحمت زیادی هم نیاز نبود.

اینکه اول کار احساس کنی اعتمادبه‌نفس کافی نداری، منطقیه. حتی دیگه کارهای موفقی که قبلاً انجام دادی هم اهمیتی نداره.

وقتی هیچ معیار پیچیده‌ای برای کارآمدبودن وجود ندارد، از تلاش‌های عمیق هم دور می‌شویم و بیشتر به سراغ انجام‌دادن کارهای سطحی‌تر و مشخص‌تری می‌رویم که با سهولت بیشتر می‌توان آن‌ها را در فهرست وظایف قرار داد و بعداز انجام علامت زد.

«باید کمی روی محل تلاقی کار و زندگی کار کنیم.»

لذت فکرکردن و انجام‌دادن درست کارها یکی از لذت‌های عمیق انسانی است...

«ما بیش از حد کار می‌کنیم و بیش از حد زیر فشار هستیم و مدام با نارضایتی روبه‌رو می‌شویم. مجبوریم خودمان را به نموداری برسانیم که سطحش مدام بالاتر و بالاتر می‌رود.»

این بار اضافهٔ بی‌امان که درحال فرسودن ماست، براساس این باور ایجاد شده که لازمهٔ انجام کار خوب، مشغلهٔ زیاد است.

رایانه‌ها و شبکه‌ها فرصت‌های بسیار زیادی ایجاد کرده‌اند؛ اما در ترکیب با بهره‌وری کاذب، سبب لبریزشدن حس بار کاری بیش از حد و حواس‌پرتی‌مان شده‌اند و ما را با سرعتی زیاد وارد مسیر بحران فرسودگی کرده‌اند که تا امروز هم برایمان مشکل‌ساز است.

به نظر می‌رسد مزایای فناوری سبب ایجاد نوعی توانایی شده که بار بیشتری به روزها و برنامه‌های ما اضافه می‌کند و این بار هم بیشتر از ظرفیت ماست. در عین حال مجبوریم این بار اضافه را نیز با حفظ سطح کیفی بپذیریم تا کارها ارزش انجام‌دادن داشته باشد... فکر می‌کنم اینجاست که فرسودگی واقعاً آزارمان می‌دهد. می‌خواهیم به چیزی واقعاً اهمیت بدهیم؛ اما ظرفیت لازم برای انجام کارها یا حداقل انجام درست آن‌ها و همچنین اجرای آن‌ها با اشتیاق و توجه و خلاقیت کامل از ما گرفته می‌شود؛ چون از ما انتظار می‌رود کارهای بسیار دیگری را نیز هم‌زمان انجام دهیم.

چیزی که در نهایت اهمیت داشت، تلاش‌های سرسختانهٔ فردی با استعداد و خلاق و خارق‌العاده بود که بیش از سه سال تلاش کرد تا دیدگاهش را پرورش دهد و در تلاش برای ساخت چیزی خاص، دوباره و دوباره به آن برگشت و اصلاحش کرد.

اولین محرک ایجاد چنین ایده‌هایی قدرت گزینه‌های جایگزین است

برای ایجاد تغییرات پایدار باید گزینه‌هایی لذت‌بخش و روحیه‌بخش در اختیار افراد قرار داد.