بریده‌هایی از کتاب مرگ خوش

می‌خواست از ارزش چیزی بکاهد که به جهان عرضه می‌داشت، می‌خواست آن قدر بخوابد تا همه چیز صرف شود و به انتها برسد.

در هر حال، تنها تجربیاتی که مرا راضی می‌کند، دقیقا همان‌هایی هستند که راهی را برای امیدواری به ما نشان می‌دهند.

پول روی همه حرومزادگی‌ها را می‌پوشونه

اما گاهی هم زندگی کردن، بیشتر از به خود شلیک کردن، دل و جرأت می‌خواهد.»

«مارت، آدم‌ها در سن و سال ما عاشق هم نمی‌شوند ـ بلکه به یکدیگر خوشبختی می‌بخشند، فقط همین والسلام. بعدها، وقتی که پیر و ناتوان شدی از نظر جنسی هیچ کاری ازت ساخته نیست، می‌تونی عاشق یکی بشی. امّا در سن و سال ما، آدم فقط فکر می‌کند که عاشق است. همین و بس.»

من به خوبی می‌دونم که بیشتر آدمای پولدار، احساس خوشبختی نمی‌کنن. اما مسأله این نیست. پول داشتن، یعنی تصاحب وقت، یعنی داشتن زمان. جان کلام من همینه. وقت و زمان را می‌توان خرید.

برای طبقه بخصوصی از انسان‌ها، خوشبخت بودن امکان‌پذیره، به شرط آنکه زمان درتصاحب‌شان باشه، و این که پول داشتن، راهی است برای رهایی از پول.

هر روز به رفتن می‌اندیشید و هر روز، اندکی بیشتر در انزوا و بی‌کسی فرو می‌رفت، و انتظارش برای خوشبختی مرتبا کم‌رنگ‌تر می‌شد.

من صرفا سعی می‌کنم تا جایی که ممکن است خوشبخت باشم.» «پاتریس» بدون آنکه برگردد، می‌گوید: «و عشق، تنها راه نیست.»

چیزهایی مثل رنج بزرگ، پشیمانی بزرگ، و خاطرهٔ بزرگ معنا نداره... هر چیزی فراموش می‌شه، حتی عشق بزرگ.

پولدار بودن یا پولدار شدن، داشتن زمان برای خوشبخت بودن است، اگر سزاوار اون باشی.

چیزهایی که در شرایطی دیگر به هیجانش می‌آوردند، اکنون برایش بی‌تفاوت شده بود و دیگر چنگی به دل نمی‌زد، زیرا بخشی از زندگی روزمره‌اش شده بودند

یک مرد همیشه با توازنی که بین احتیاجات جسمانی و خواست‌های روحیش ایجاد می‌کند، خود را مورد قضاوت قرار می‌دهد.

ما تقریبا در همهٔ موارد، زندگی خود را صرف پول درآوردن می‌کنیم، در حالی که باید پولمون را خرج کنیم تا زمان به دست بیاوریم.

هر انسانی، که احساس و اراده، و اشتیاق و آرزوی به خوشبختی را داشته باشه، سزاوار اونه، که پولدار باشه؛ اشتیاق و آرزوی خوشبختی، به نظر من شریف‌ترین چیزی است که در دل یک انسان نهفته‌اس. در نظر من، این، حقانیت هر چیزی را توجیه می‌کنه. داشتن یه دل پاک و پالوده کافیه...»

وقتی عاشق باشی، مهرورزی مفهوم بیشتری پیدا می‌کند.

من از این می‌ترسم که کسی دوستم داشته باشد، و این مرا از خوش بودن باز می‌دارد!»

«هیچ‌کس به طور نسبی خوشبخت نیست ـ شما یا خوشبخت هستی یا نیستی. والسلام. و مرگ هیچ دخلی به آن نداره ـ در این صورت، مرگ رویداد خوشبختی است.»

آرزوهای احساساتی همیشه نادرست و غلط از آب در می‌آید. ما باید برای زندگی آسان‌ترین راه زیستن را انتخاب کنیم ـنه اینکه خویشتن را تحت فشار بگذاریم.