بریده‌هایی از کتاب دلیل پنجره

تمام شب همان سجادهٔ مندرس همان مُهر کهنه همان تسبیح ساده بود و من حالا در این صبح وسیع بر این سجادهٔ نفیس چه می‌کنم با این رد ماه بر پیشانی و تسبیح ستاره در دست

تا صبح باران رایج بود...

از کجای زندگی من پیدا شده این شب؟ من که ماه نبودم من که ستاره نبودم فقط تاریک بودم