بریده‌هایی از کتاب ابر شهر (جلد اول)

«در عَجَبم از کسی که از ترس بیماری حاضر است از غذا پرهیز کند، امّا از ترس دوزخ حاضر نیست از گناه پرهیز کند! ایّهاالنّاس! هرکه به‌اختیار خدا را نپرستد، به‌اجبار بنده‌اش را خواهد پرستید.»

روزی مردی از مصر آمد و از ابوالعبّاس کرامت خواست. گفت: «کرامت من این است که با بار گناه به این سنگینی، می‌توانم روی زمین راه بروم.»

گاهی انسان در جست‌وجوی یک درخت، جنگل را نمی‌بیند.

سخن اقتضای آفرینش است و آنجا که حقّ است و خلق نیست،

روح سخن تصرّف در خاطر است. صدا و تصویری که ضبط می‌شود، هرچیزی که باشد، سخن نیست، جنازهٔ سخن است. تأثیر دارد، امّا نه‌چندان که باید. سخن باید زنده باشد