بریده‌هایی از کتاب باروت سوخته

دلم برای کسی تنگه. کسی که یاد نمی‌آد کیه. فقط می‌دونم خیلی دوستش داشتم. خیلی. کاش یکی بیاد بگه من کی‌ام و اونی که دلم براش تنگه کیه!

دل‌تنگی اگرچه حقیقت نباشه، اما باشه، مثل توضیحِ درد، دردِ دنده‌های شکسته. در ظاهر همه‌چی خوبه‌ها ولی با هر نفسی که می‌کشی، کل وجودت از درون می‌پوکه. دل‌تنگی دقیقاً یه همچین چیزیه. با تک‌تک مویرگ‌هات حسش می‌کنی؛ اما نمی‌تونی شرحش بدی.

به‌قول محمود درویش، «اگر می‌دانستم عشق این‌گونه خطرناک است، هرگز عاشق نمی‌شدم.»

دلم برای کسی تنگه. کسی که یاد نمی‌آد کیه. فقط می‌دونم خیلی دوستش داشتم. خیلی.

به‌قول محمود درویش، «اگر می‌دانستم عشق این‌گونه خطرناک است، هرگز عاشق نمی‌شدم.»

اندازهٔ همهٔ دنیا، دل‌تنگ کسی‌ام که دیگه نیست

به‌قول محمود درویش، «اگر می‌دانستم عشق این‌گونه خطرناک است، هرگز عاشق نمی‌شدم.»

اندازهٔ همهٔ دنیا، دل‌تنگ کسی‌ام که دیگه نیست.

دل‌تنگی اگرچه حقیقت نباشه، اما باشه، مثل توضیحِ درد، دردِ دنده‌های شکسته. در ظاهر همه‌چی خوبه‌ها ولی با هر نفسی که می‌کشی، کل وجودت از درون می‌پوکه. دل‌تنگی دقیقاً یه همچین چیزیه. با تک‌تک مویرگ‌هات حسش می‌کنی؛ اما نمی‌تونی شرحش بدی.

این دنیا به خیلی‌ها بدهکاره، اما تا حالا هیچ‌کس نتونسته طلبش رو وصول کنه.

این دنیا یه عمر زندگی به من بدهکاره. هیام آروم در گوشم می‌گه: این دنیا به خیلی‌ها بدهکاره، اما تا حالا هیچ‌کس نتونسته طلبش رو وصول کنه.

محمود درویش، «اگر می‌دانستم عشق این‌گونه خطرناک است، هرگز عاشق نمی‌شدم.»

دنیای سیاست دنیای تبعیت بی‌چون‌وچراست. البته، فقط برای سربازها.

«اگر می‌دانستم عشق این‌گونه خطرناک است، هرگز عاشق نمی‌شدم.

اما هرجا که سفرهٔ ابلیس پهن باشه، اسرائیل هم‌کاسه‌شه.

آدم‌ها وقتی خوب نیستن، دلشون یه دل‌نگرون می‌خواد. چیزی که تا اومدم به بودنش دل قرص کنم، پرنده شد و از بومم پرید.

صداهای مختلف به کاسهٔ سرم هجوم می‌آرن. تیراندازی، فریاد عصبی فاران، خندهٔ سرخوش زینب، خس‌خس سینهٔ خون‌آلود دانیال، نعرهٔ بسام، ردت رو زده‌ن، فقط از اونجا دور شو، خودت رو نجات بده... بوی چای دارچین رمیصا می‌آد. یکی صدام می‌زنه: هیام، دخترم. می‌شناسمش: حاج اسماعیله. دلم گرم می‌شه و چشم‌هام می‌ره.

به‌قول آسد روح‌الله، دنیاست دیگه! هربار یه برگ رو می‌کنه؛ یه بار برنده، یه بار بازنده.

در ظاهر همه‌چی خوبه‌ها ولی با هر نفسی که می‌کشی، کل وجودت از درون می‌پوکه. دل‌تنگی دقیقاً یه همچین چیزیه. با تک‌تک مویرگ‌هات حسش می‌کنی؛ اما نمی‌تونی شرحش بدی.

دلم دلش گریه می‌خواد؛

قلبم یخ می‌زنه. به‌قول محمود درویش، «اگر می‌دانستم عشق این‌گونه خطرناک است، هرگز عاشق نمی‌شدم.» «اونم دوستت داشت؟!» مکث می‌کنه: «هیچ‌وقت نفهمیدم.» من نیز مبتلاترینم به ندانستن، و اما حسرت...