بریده‌هایی از کتاب نان گرسنه (مجموعه سیصد و هشتاد کاریکلماتور)

وقتی مقصد کوی یار باشد، به نرخ تاکسی تلفنی فکر نمی‌کنم.

عنکبوت با تارش برای مگس چنگ مرگ می نوازد.

آینه‌ای که زن را زشت نشان دهد، لابد هدیهٔ مادر شوهر است.

عاقبت کوه طور، تورش کرد.

چشمم را درویش می‌کنم، دلم خانقاه می‌شود.

خستگی‌ام را در می‌کنم برای خانه‌ای که در ندارد.

خروس بی‌محل دنبال محل اجاره‌ای می‌گشت.

وقتی مقصد کوی یار باشد، به نرخ تاکسی تلفنی فکر نمی‌کنم.

از خیرش گذشتم، پس چرا هنوز شرش را دوست دارم؟

گل روی تو مرا باغبان نمونه کرد. ۱۵۳ در نمایشگاه سنگ‌های قیمتی، جای دلت خالی بود. ۱۵۴ بی کلسیم نگاهت، شعرهایم پوکی استخوان گرفته‌اند. ۱۵۵ آبی نگاهت اقیانوس را آرام می‌کند. ۱۵۶ دل شکسته‌ام را خالجوش مهر تو پیوند می‌زند.

چون نمی‌توانم نان را به‌نرخ ِ روز بخورم، شب‌ها نان می‌خرم. ۲۶۴ شاطر هم دنبال ِ یک لقمه نان ِ حلال می‌گشت. ۲۶۵ نان ِ گرسنه، خودخوری می‌کند. ۲۶۶ نان ِ فانتزی برای ِ نانِ سنگک کلاس می‌گذارد. ۲۶۷ به احتمال ِ زیاد "نانو" تکنولوژی باعث ِ گرانی نان شده. ۲۶۸ نمی‌دانم نان ِ بازو سنگک است یا لواش؟!