بریده‌هایی از کتاب نمی گذارم کسی اعصابم را به هم بریزد

«دوست دارم این گروه از من خوششان بیاد و به‌خوبی به چیزی که می‌خوام بگم، فکر کنن. اگه این کار رو نکردن، مایهٔ تأسفه؛ اما فاجعه نیست، مگه این‌که خودم ازش فاجعه بسازم. می‌خوام یه کار خوبی رو ارائه بدم و همهٔ تلاشم رو هم برای رسیدن به اون می‌کنم؛ اما اگه موفق نشدم، دیگه ترسناک نیست. من تأسف می‌خورم، به‌خاطر آن مأیوس و به‌شدت ناراحت میشم؛ اما بااین‌حال، با خودم عهد می‌بندم که بفهمم باید چطور تو این زمینه بهتر بشم. ترجیح میدم که زیرکانه به تمامی سؤالات پاسخ بدم؛ اما اگر این‌طور نشد، می‌تونم بدون تحمیل بایدسازی بر خودم، از پسش بربیام.»

مسئولیت‌پذیری یعنی این‌که شما مسئول احساسات و عملکردهای خود هستید؛ زیرا ظرفیت هدایت و کنترل آن‌ها را دارید. سرزنش‌کردن خود به این معناست که شما خود و تمامیت وجودی‌تان را به‌دلیل بد عمل کردن، کوچک می‌کنید. پذیرش مسئولیت‌پذیری سالم است؛ اما سرزنش، خودمخربی است.

طرز تفکر شما در شرایطی خاص، تعیین می‌کند که چطور و با چه قدرتی به آن وضعیت (و افراد موجود در آن) پاسخ دهید.