بریده‌هایی از کتاب رامش

و اما نقطهٔ امن جهان! شیبِ کم شانهٔ توست...

و چه حق گفت او که گفت «مگر چندبار در این دنیا به دنیا آمده‌ایم که این‌همه جان می‌دهیم؟»

گاهی قلب داری، اما از جا می‌کننش! گاهی دلش را هم داری؛ اما از بالای ارتفاعی پرتش می‌کنند!

شده دلتنگ شوی و چاره نیابی جز اشک؟ من به این چارهٔ بیچاره دچارم هرشب!