بریده‌هایی از کتاب جز حکایت دوست

به نام پیامبر، بر منبر پیامبر نشستند و بیشترین ستم را بر رسول‌خدا و رسالتش کردند.

سجّاد باید بماند تا حقیقت اسلام علوی را به گوش آیندگان برساند. تا در گسترهٔ تاریخ، هر حکومتی به اسم اسلام، قد علم کرد و به نام اسلام، مرام اسلام را به مسلخ برد، رسوا سازد.

حکومت اموی، کسانی را به کار می‌گیرد و بر مناصبِ عالی می‌نشاند که اسلامشان را از آنها گرفته باشند و به اسلام اموی متدین باشند.

حکومت اموی در حالی بیشترین بهره را از نام اسلام و خدا و پیغمبر می‌برد که کمترین اعتقادی به این مقدسات ندارد.

برای تقرب به حکومت اموی دو چیز را باید داشت و دو چیز را باید نداشت، یا نباید داشت. آن دو نباید؛ اولی دین است و دومی‌حریّت. چرا که این هر دو در هر که باشد در هر زمان، ممکن است کار دست حکومت بدهد.

ملاک در حکومت اموی، اطاعت از خلیفه است. نه اطاعت از فرامین و دستورات خدا و پیامبر.