بریده‌هایی از کتاب چطور اعتماد به نفس داشته باشیم

اعتمادبه‌نفس مختص کسانی است که می‌توانند شکست‌ها را بپذیرند و می‌خواهند به یادگیری ادامه دهند.

کسی که راه‌رفتن را دوست دارد بیشتر از کسی راه می‌رود که مقصد را دوست دارد.

«همانی باش که هستی و هرآنچه احساس می‌کنی بگو، چون آن‌هایی که ناخشنود می‌شوند اهمیتی ندارند و آن‌هایی که اهمیت دارند ناخشنود نمی‌شوند.»

برای رسیدن به موفقیت یک‌شبه ده سال زمان لازم است.

کاری‌نکردن بیماری‌ای است که آرزوها را به گور می‌برد.

«همیشه به نظر غیرممکن می‌رسد تا وقتی که انجام شود.»

جسارت است؛ این تنها بهایی است که برای نشان‌دادن چیزی که دوست دارید باید بپردازید.

«وقتی عاقل‌ها ساکت باشند، احمق‌ها زیاد می‌شوند.» نلسون ماندلا

به عواقب ردشدن از خیابان فکر کنید؛ تهدید واقعی این است که اگر ماشینی به شما بزند خیلی راحت ممکن است بمیرید. عواقب سخنرانی در جمع چیست؟ که ممکن است کلمات را اشتباه بگویید؟ چرا ترس شما از سخنرانی در جمع بیشتر از ردشدن از خیابان است؟ پاسخ تمرین است؛ ردشدن از خیابان را زیاد تمرین کردید، پس از آن نمی‌ترسید.

شما مجاز به اشتباه‌کردن هستید؛ اما اجازه ندارید که پیش از هر تلاشی فکر کنید که شایستگی ندارید.

«هرچند سخت و دردناک، اما باید در روزهای پیش رو با ایمانی جسورانه به‌سوی آینده گام برداریم.»

«تمایل برای مخاطراتی بی‌پروا.»

ما دائماً درحال تحولیم، روزبه‌روز تغییر می‌کنیم و با گذشت زمان نسخهٔ جدیدی از خودمان می‌شویم، مثل ماری که پوست می‌اندازد و پوستهٔ کهنه‌اش را پشت‌سر رها می‌کند.

بزرگ‌ترین ترسم در زندگی تمام‌وکمال نزیستن است.

دوباره از خودتان بپرسید: «دلم می‌خواد اوضاع همین‌طوری بمونه؟»

نقل‌قول مشهوری از آلبرت انیشتین هست که: «دیوانگی یعنی کاری را بارها به یک شکل انجام دهی و انتظار نتیجه‌ای متفاوت داشته باشی.

حیف است که خیلی از آدم‌ها استعداد واقعی‌شان را در طول زندگی کشف نمی‌کنند، از فرصت‌ها می‌گریزند و هر روزشان را با ترسیدن از چیزهایی سر می‌کنند که نباید از آن بترسند.

آدم‌ها اغلب ترجیح می‌دهند در شبکه‌های اجتماعی حرفی نزنند تا اینکه حرفی بزنند و احتمالاً بعداً به‌خاطرش مورد انتقاد قرار بگیرند.

«فکر نمی‌کنم خودستایی باشه که بگم من آدم خاصی هستم.» محمدعلی کِلِی

هنری فورد: «چه فکر کنید می‌توانید، چه فکر کنید نمی‌توانید، درهرصورت حق با شماست.»

اعتمادبه‌نفس یعنی می‌دانید که در موقعیت یا محیطی خاص می‌توانید از پس انجام وظیفه‌تان بربیایید و به توانایی‌تان مطمئنید.

من به آدم‌ها یادآوری می‌کنم که اگر واقعاً می‌خواهید متوجه شوید که در عرض ده سال چقدر تغییر می‌کنید، فقط کافی است به ده سال پشت‌سرتان نگاهی بیندازید و ببینید که چقدر راه آمده‌اید. ببینید که چقدر ارزش‌ها، شخصیت، خلقیات، هویت، نقش‌ها و نگرشتان تغییر کرده است.

یک روزی انجامش می‌دهم"بیماری‌ای است که آرزوهایتان را همراه با خودتان به گور خواهد برد.»

هیچ‌گاه به‌اندازهٔ الان پنهان‌شدن پشت تبلت، صفحه‌نمایش یا حتی رایانه آسان نبوده است.

چرا نگران آثار احتمالی ضعیف‌شدن ذهنمان نیستیم؟ چرا برای پیامدهای ورزیده‌نکردن اعتمادبه‌نفسمان به اندازهٔ عضلاتمان ارزش قائل نیستیم؟ اعتماد ازبین‌رفتنی است، مگر اینکه کاری برای آن انجام دهیم.

طرز فکر، دیدگاه و باورهای شما فقط تحت سلطهٔ قوانین و محدودیت‌هایی است که خودتان تعیین می‌کنید.

نداشتن اعتمادبه‌نفس بی‌تردید سدی خواهد بود در برابر بخش‌های مهمی از انسان‌بودن؛

خودم همین‌طور که پا به سن گذاشتم، بیشتر و بیشتر برای دین و نظام‌های اعتقادی گوناگون ارزش قائل شدم، چون فهمیدم آن‌ها دارند ارزش‌هایی قوی را در افراد القا می‌کنند تا بتوانند رفتار خاصی داشته باشند. اگرچه گروه‌های افراطی‌گرایی هستند که وجهه‌ای بد از برخی ادیان به تصویر می‌کشند، اما می‌دانم که، اگر نخواهم بگویم میلیاردها، میلیون‌ها نفر وجود دارند که به‌خاطر ارزش‌ها و رفتارهایی که از ادیانشان آموخته‌اند انسان‌های بهتری هستند.

ضرب‌المثلی چینی هست که می‌گوید: «بهترین وقت برای کاشتن یک درخت بیست سال پیش بوده است. بهترین زمان بعدی همین حالاست.»

کسی که راه‌رفتن را دوست دارد بیشتر از کسی راه می‌رود که مقصد را دوست دارد.