بریده‌هایی از کتاب کد ۸۲

بالاخره روز تشییع می‌رسد، همه آمده‌اند، کانونی و غیر کانونی ندارد. همه می‌دانند این‌ها پاک‌ترین بچه‌های این خاک بودند. همه می‌دانند... همه می‌سوزند... اما نه ... ما، اما انگار چیزی گم کرده‌ایم...