بریده‌هایی از کتاب سه ماه رویایی

بعدها از یکی مکاشفات کاظم فهمیدیم. در یکی از آن خلسه‌ها شهیدی به کاظم گفته بود: «به برکت وجود امام عصر (عج) شما آن شب نجات پیدا کردید.» برای همین کومله تا وسط راه آمدند و برگشتند... .

کاظم همیشه از پدرش تعریف می‌کرد و می‌گفت: «تا اون جایی که یادمه، نمازشب پدرم ترک نشده.»

شنیدم مادرش گفت: «دو سال تمام و از وقتی خدا این بچه را به من داد با وضو به او شیر دادم. حتی اگر مقدور نمی‌شد تیمم می‌کردم. بعدها دیدم که چقدر کاظم به نماز شب اهمیت می‌دهد. چقدر اهل عبادت است.»

کاظم گفت: «آقای فرخ‌نژاد! نمازشب آدم رو با ادب و با اخلاق می‌کنه و اخلاقِ حَسَنه بهش می‌ده. آن‌وقت خدا می‌شه استاد اخلاقش. وقتی هم خدا بشه معلم اخلاق انسان، همه چیزش رو درست می‌کنه و کارش رِله می‌شه.» بعد تعبیر جالبی به کار بُرد؛ گفت: «آقای فرخ‌نژاد. به‌خدا، نمازشب زمین و آسمان رو به هم می‌دوزه!» من هم سعی کردم عمل کنم. بعدها در کتاب‌های مختلف، نظرات عجیب علما و روایات نمازشب را دیدم و اهمیت کلام کاظم برایم اثبات شد.

آنکه را اسرار حق آموختند مُهر کردند و دهانش دوختند.

یکی دعای ندبه بود. یکی زیارت حضرت فاطمه زهرا (س). زیارت جامعه کبیره، زیارت عاشورا و دعای بعد از زیارت امام حسین (ع)، زیارت حکیمه خاتون. دعای سحر هم از جمله آن دعاها بودند

حضور قلب پیدا کنید، باید از زمان وضو گرفتن دقت کنید... .» گاهی که صحبت می‌کردیم چیزهای عجیبی می‌گفت. زبان حالش در وضو گرفتن این‌گونه بود: صورت را که می‌شست به یاد جمال و صورت نورانی حضرت محمد (ص) می‌افتاد و صلوات می‌فرستاد. موقع شستن دست راست به یاد دو دست قَلَم شده حضرت عباس (ع) می‌افتاد. دست چپ را که می‌شست، دست‌ها و بازوی وَرَم کرده حضرت زهرا (س) را به یاد می‌آورد... بعد از این ترسیم‌های زیبا، واقعاً وضو گرفتن برای ما جالب و معنوی شده بود. هنگام مسحِ سر، فرق شکافته شده علی (ع) را تصور می‌کرد. موقع مسح پا به یاد پاهای پُر آبله حضرت زینب (س) می‌افتاد و داستان اسارت حضرت (س) از کوفه تا شام...