بریده‌هایی از کتاب تفکر به شیوه‌ جعبه‌ سیاه

النور روزولت می‌گوید: «از اشتباهات دیگران درس بگیرید. شما نمی‌توانید آن‌قدری زندگی کنید که همهٔ آن‌ها را خودتان تجربه کنید.»

اساس موفقیت بر شکست بنا شده است.

موفقیت به روش‌های قدرتمند و اغلب غیرمنتظره به نحوهٔ واکنش ما به شکست بستگی دارد.

نتیجهٔ کلیِ مقصرکردن دیگری این است که صداقت را از بین می‌برد و پنهان‌کاری‌ها را زیاد می‌کند. در این صورت، اطلاعات حیاتی را که برای یادگیری نیاز داریم از دست می‌دهیم.

درس‌گرفتن از شکست مسئله‌ای کلیشه‌ای است. اما معلوم می‌شود که به دلایل غیرمعمول و اساسی درس نگرفتن از اشتباهات از بزرگ‌ترین موانع پیشرفت بشر بوده است.

خطاهای پزشکی قابل‌پیشگیری در بیمارستان‌ها سومین عامل مهم مرگ‌ومیر در ایالات متحده پس از بیماری‌های قلبی و سرطان است.

ما اشتباهاتمان را می‌پوشانیم، نه‌تنها برای محافظت از خود در برابر دیگران، بلکه در برابر خودمان. در ادامه می‌بینیم که آزمایش‌ها نشان داده است که همهٔ ما توانایی پیچیده‌ای در حذف شکست‌ها از حافظه‌مان داریم، مانند تدوینگرانی که اشتباهات و خرابی‌ها را از فیلمی حذف می‌کنند. بی‌این‌که به درس‌گرفتن از اشتباهاتمان فکر کنیم، آن‌ها را از زندگی کاری خود، که همه در ذهن نگه می‌داریم، حذف می‌کنیم.

اگر فرهنگ در قبال اشتباه پذیرا و صادق باشد، کل چرخه می‌تواند از آن اشتباه درس بگیرد. این راه پیشرفت است.

«ده تا مجرم از قانون فرار کنند بهتر از این است که یک بی‌گناه رنج بکشد.»

بیشتر حلقه‌های بسته به این دلیل وجود دارند که افراد شکست را انکار می‌کنند یا سعی دارند آن را دور بزنند. در خصوص شبه‌علوم، مشکل ساختاری‌تر است. آن‌ها از قصد و یا برای ناممکن‌کردن شکست طراحی شده‌اند. برای همین است که آن‌ها در نظرِ طرفدارانشان بسیار مسحورکننده‌اند.

ما همان‌قدر که مایلیم دیگران را به خاطر اشتباهاتشان سرزنش کنیم، مشتاقیم اشتباهات خودمان را پنهان کنیم.

حلقهٔ بسته جایی است که شکست به پیشرفت منجر نمی‌شود، چون اطلاعات مربوط به خطاها و ضعف‌ها اشتباه تفسیر یا نادیده گرفته می‌شود. اما حلقهٔ باز به پیشرفت می‌انجامد، چون با بازخوردها منطقی عمل می‌شود.