بریده‌هایی از کتاب از‌ خجالت مردن!

هدف رهایی از اضطراب نه دست‌یافتنی است، نه واقع‌بینانه.

نحوهٔ تفسیر موقعیت‌های اجتماعی که از آن‌ها می‌ترسید و چگونگی کنارآمدن با آن موقعیت‌ها تعیین می‌کند که آیا ترس اجتماعی شما از بین می‌رود، قابل‌کنترل می‌ماند یا با گذشت زمان بدتر می‌شود.

شما نمی‌توانید همیشه همهٔ مردم را راضی کنید. این کار امکان‌پذیر نیست و ضرورتی هم ندارد.

او احساس می‌کرد که رختخواب تنها جایی است که می‌تواند از بررسی و ارزیابی دیگران در امان باشد.

اشکالی ندارد اگر بعضی از افراد شما را دوست نداشته باشند یا گاهی تأییدتان نکنند. این مسئله اجتناب‌ناپذیر است.

هیچ‌کس نیست که همه دوستش داشته باشند. چرا او باید انتظار داشته باشد که استثنای بزرگ این قانون باشد و همه او را دوست داشته باشند؟ اصلاً مگر خودش به هرکسی که ملاقات می‌کرد احساس مثبتی داشت؟ البته که نه. چیزهای زیادی وجود دارد که افراد در آن‌ها با هم تفاوت دارند.

اشکالی ندارد اگر بعضی از افراد شما را دوست نداشته باشند یا گاهی تأییدتان نکنند. این مسئله اجتناب‌ناپذیر است.

گفت‌وگوهای هوشمندانه‌ای که در فیلم‌ها می‌شنوید و در کتاب‌ها می‌خوانید توسط هنرمندان ساخته شده است؛ ولی وقتی گفت‌وگوهای واقعی و روزمره نوشته شوند، اغلب نامفهوم به نظر می‌رسند.

اجتناب فقط عمر جمع‌هراسی را طولانی‌تر می‌کند.

هیچ‌کس از احساس ترس و ناراحتی لذت نمی‌برد.

شخصی که از غذاخوردن در جمع می‌ترسد و دائماً از رستوران‌ها و غذاخوردن گروهی پرهیز می‌کند، هرگز این فرصت را نخواهد داشت که ببیند می‌تواند یک وعدهٔ غذایی را بدون وقوع حادثهٔ ناشیانهٔ «فاجعه‌بار» تمام کند.

شما می‌خواهید به چالش کشیده شوید، نه اینکه غرق شوید