بریده‌هایی از کتاب از‌ خجالت مردن!

او احساس می‌کرد که رختخواب تنها جایی است که می‌تواند از بررسی و ارزیابی دیگران در امان باشد.

هدف رهایی از اضطراب نه دست‌یافتنی است، نه واقع‌بینانه.

شما نمی‌توانید همیشه همهٔ مردم را راضی کنید. این کار امکان‌پذیر نیست و ضرورتی هم ندارد.

اشکالی ندارد اگر بعضی از افراد شما را دوست نداشته باشند یا گاهی تأییدتان نکنند. این مسئله اجتناب‌ناپذیر است.

هیچ‌کس از احساس ترس و ناراحتی لذت نمی‌برد.

نحوهٔ تفسیر موقعیت‌های اجتماعی که از آن‌ها می‌ترسید و چگونگی کنارآمدن با آن موقعیت‌ها تعیین می‌کند که آیا ترس اجتماعی شما از بین می‌رود، قابل‌کنترل می‌ماند یا با گذشت زمان بدتر می‌شود.

هیچ‌کس نیست که همه دوستش داشته باشند. چرا او باید انتظار داشته باشد که استثنای بزرگ این قانون باشد و همه او را دوست داشته باشند؟ اصلاً مگر خودش به هرکسی که ملاقات می‌کرد احساس مثبتی داشت؟ البته که نه. چیزهای زیادی وجود دارد که افراد در آن‌ها با هم تفاوت دارند.

اشکالی ندارد اگر بعضی از افراد شما را دوست نداشته باشند یا گاهی تأییدتان نکنند. این مسئله اجتناب‌ناپذیر است.

شخصی که از غذاخوردن در جمع می‌ترسد و دائماً از رستوران‌ها و غذاخوردن گروهی پرهیز می‌کند، هرگز این فرصت را نخواهد داشت که ببیند می‌تواند یک وعدهٔ غذایی را بدون وقوع حادثهٔ ناشیانهٔ «فاجعه‌بار» تمام کند.

گفت‌وگوهای هوشمندانه‌ای که در فیلم‌ها می‌شنوید و در کتاب‌ها می‌خوانید توسط هنرمندان ساخته شده است؛ ولی وقتی گفت‌وگوهای واقعی و روزمره نوشته شوند، اغلب نامفهوم به نظر می‌رسند.

اجتناب فقط عمر جمع‌هراسی را طولانی‌تر می‌کند.

شما می‌خواهید به چالش کشیده شوید، نه اینکه غرق شوید

این یکی از متناقض‌ترین ویژگی‌های اضطراب است که شما با فکرکردن به اینکه بدترین اتفاق خواهد افتاد، ممکن است ناخواسته آن اتفاق را رقم بزنید.