بریده‌هایی از کتاب فروغ فرخ زاد و سینما

حس می‌کنم عمرم را باخته‌ام... و کم‌تر از آن‌چه که در بیست‌وهفت سالگی باید بدانم می‌دانم. شاید علتش این است که هرگز زندگی روشنی نداشته‌ام. آن عشق و ازدواج مضحک در شانزده سالگی پایه‌های زندگی آیندهٔ مرا متزلزل کرد. من هرگز در زندگی راهنمایی نداشته‌ام. کسی مرا تربیت فکری و روحی نکرده است، هر چه دارم از خودم دارم و هر چه که ندارم همهٔ آن چیزهایی است که می‌توانستم داشته باشم، اما کج‌روی‌ها و خودنشناختن‌ها و بن‌بست‌های زندگی نگذاشته است که به آن‌ها برسم. می‌خواهم شروع کنم. («آرش»، شمارهٔ ۱۳، اسفند ۱۳۴۵)