بریده‌هایی از کتاب آدرس؛ نامشخص

«شهرمون داره تبدیل می‌شه به زمین بازی پولدارها. خونه‌های گرون و بزرگ، اون هم وقتی بعضی‌ها که توی همین شهر زندگی می‌کنن نمی‌تونن خونهٔ ارزون پیدا کنن. سیاستمدارهامون باید از خودشون خجالت بکشن.» اینها را بارها و بارها و بارها می‌گوید.

بعضی‌وقت‌ها تا چیزی را دوباره به دست نیاوری نمی‌دانی که چقدر دلت برایش تنگ شده بود و آن را کم داشته‌ای. این حس را نسبت به دیدار دوباره با دوستم داشتم. مثل این است که مدت‌ها دیدتان تار باشد و یک نفر به شما عینک بدهد و شما به دنیای اطرافتان نگاه کنید و بگویید: «وااای! تا الان دیدن اینها رو از دست داده بودم؟»

اینکه شما پول کمتری دارید به این معنی نیست که آدم حقیری هستید. درحقیقت، گاهی بعضی افراد هرقدر پول بیشتری دارند شعورشان کمتر است!...

بعضی‌وقت‌ها تا چیزی را دوباره به دست نیاوری نمی‌دانی که چقدر دلت برایش تنگ شده بود و آن را کم داشته‌ای.

این وسیله را پزشکی به اسم ژوزف گیوتین در اواخر قرن هفدهم اختراع کرد. او با اعدام مخالف بود. گیوتین را اختراع کرد چون نسبت به شمشیر و تبر روش ملایم‌تری برای کشتن مجرم‌ها بود. از اینکه اسم او را روی این وسیله گذاشتند خیلی ناراحت بود. گیوتین سر ده‌ها هزار نفر را از بدنشان جدا کرده. اعدام یک رویداد مهم عمومی بود. مردم خوراک پیک‌نیکشان را به آنجا می‌آوردند و بلیت برنامه‌هایی را می‌خریدند که به نام افرادی بود که در شرف اعدام شدن بودند. گیوتین در اواخر انقلاب فرانسه سر لویی شانزدهم و ماری آنتوانت را از تنشان جدا کرد. از این وسیله برای آخرین‌بار در سال ۱۹۷۷ استفاده شد...

«دیگه کسی نمی‌خواد فکر کنه. دیگه کسی نمی‌خواد دربارهٔ مسائل مهم بخونه.»

نخست‌وزیر و شهردار ما دربارهٔ پایان بی‌خانمانی حرف‌های زیادی می‌زنند، اما حرف تا عمل فاصلهٔ زیادی دارد! سیاستمداران، لطفاً حرفتان با عملتان یکی باشد!

و اما ما، بیایید مهربان‌تر باشیم! چون راستش را بخواهید، متوجه شده‌ام در همین مدرسهٔ خودمان بعضی‌ها با کسانی که از خودشان در سطح پایین‌تری هستند رفتار درستی ندارند. اما می‌دانید؟ اینکه شما پول کمتری دارید به این معنی نیست که آدم حقیری هستید. درحقیقت، گاهی بعضی افراد هرقدر پول بیشتری دارند شعورشان کمتر است!.

«من سوژهٔ مصاحبهٔ مقالهٔ جنجالی بعدی‌ت نیستم، وینی. همه نمی‌تونن مثل تو خوش‌شانس باشن. همه نمی‌تونن مثل تو پدر و مادری داشته باشن که شغل خوبی دارن.»

. می‌دانم چرا می‌خواهم به مِل باور داشته باشم. این کار می‌تواند به انسان حس آسودگی دهد، حس اینکه چیزی اسرارآمیز و ماورایی از تو مراقبت می‌کند.

وینی داشت دربارهٔ مضرات غذای فرآوری‌شده برای سلامتی سخنرانی می‌کرد. جوابش را با باز کردن قوطی ماءالشعیر، سرکشیدن آن، و بعد با صدای بلند باد گلو دادیم. گفت: «هر دوتون چندش‌آورین.» دوباره باد گلو زدیم.

«نه. زود می‌رم. امروز صبح نباید اون‌طوری باهات تند می‌شدم. ببخشید. راستش... مشکلاتی دارم که نمی‌شه راجع بهش حرف بزنم. اما نباید ناراحتی‌م رو سر تو خالی می‌کردم.» نگاهش را از ساندویچش برداشت. «چرا نمی‌تونی درباره‌ش حرف بزنی؟» «اون وقت از اعتماد یه نفر سوءاستفاده می‌کنم.» «مامانت؟» سرم را تکان دادم. حرفی نزد، بلند شدم تا بروم.

خر شب که روی تختمان دراز کشیده بودیم، آسترید در تاریکی گفت: «فلیکس بهت قول می‌دم همه‌چی خیلی زود درست می‌شه.» اوایل که این را می‌گفت حرفش را باور می‌کردم. بعدتر فکر می‌کردم یک‌جور دروغ مصلحتی است. اما حالا؟ حالا فکر می‌کردم دروغ آسیب‌زا است.

اینکه شما پول کمتری دارید به این معنی نیست که آدم حقیری هستید. درحقیقت، گاهی بعضی افراد هرقدر پول بیشتری دارند شعورشان کمتر است!...