بریده‌هایی از کتاب ۵ مرحله رهبری (خلاصه کتاب)

بودن در کنار کسانی که دوستشان دارید، انرژی شما را افزایش خواهد داد و باعث می‌شود که از زندگی، لذت ببرید.

مدیرعامل سابق «هواپیمایی سات وست»، این درس را با مشاهده رفتارهای دو قاضی دادگستری، آموخت. یکی از آن‌ها، بسیار دیپلماتیک، آرام و خونسرد بود؛ قاضی دیگر، احساسات خود را به سرعت بروز می‌داد و بسیار پرخاشگر بود. اما با وجود تفاوت بزرگی که میان آن دو نفر وجود داشت؛ اما، هردوی آن‌ها، رهبران موفقی بودند. او، متوجه شد که باید شخصیت خود را به مقام و موقعیت خود اضافه کند و با آن، زندگی نماید.

منظور از رهبر موقعیتی، «رهبریِ وابسته به جایگاه و مقام» می‌باشد. چنین رهبری، در پلهٔ اول نردبان مدیریت قرار دارد. او، فکر می‌کند که جایگاه و مقام، به تنهایی به وی قدرت فرمان‌دهی می‌دهد. متاسفانه، رهبران موقعیتی و وابسته به مقام، فقط انرژی سازمان را هدر می‌دهند و نمی‌توانند بهترین کارایی و خروجی را از زیردستان یا اعضای تیم خود به دست آورند. در این میان، نکته مهم دیگری نیز وجود دارد؛ از آنجایی که مقام و منصب، تنها چیزی است که به نقش مدیریتی و رهبری این افراد مشروعیت می‌دهد، آن‌ها بیشتر زمان و انرژی خود را برای حفظ قدرت و جایگاهشان صرف می‌کنند. به بیانی دیگر، گویی برای خود، امپراطوری کوچکی تشکیل داده‌اند و هرلحظه، به فکر پر و بال دادن و گسترش آن هستند.

این نوع از رهبری، برخلاف آنچه که در ابتدای بحث، با عنوانِ رهبر موقعیتی صحبت کردیم، با نام رهبر تحولی شناخته می‌شود و بر روی تغییر اعضای تیم در جهات مثبت و کمک به رشد و تعالی تک تکِ آن‌ها تکیه دارد. «رهبران تحولی» تنها ۲۰ درصد از تلاش خود را برای کارایی خودشان کنار می‌گذارند. ۸۰ درصد باقی مانده، صرف رشد و توسعه افراد می‌شود. این مسئله، به آن معنا است که هدف اولیه رهبران بزرگ، به‌جای پیشرفت و رشد خود، ساخت یک تیم فوق العاده است.

تربیت رهبران آینده، علاوه بر آنکه از نیازهای یک سازمان است، پله آخر رهبری نیز تلقی می‌شود؛ درواقع، این مرحله، بلندترین قله‌ای است که یک رهبر می‌تواند آن را فتح کند. تربیت رهبرانی که بتوانند مستقلاً عمل کرده و آن‌ها نیز رهبرانی را تربیت کنند. در حقیقت، این امر، تاثیری را که شما خلق کردید، تا بی‌نهایت منتقل خواهد کرد.