بریده‌هایی از کتاب دروغ هایی که می گویم

از خودم می‌پرسم چگونه این کار را می‌کند. چطور می‌تواند مردم را فریب دهد تا باور کنند او همان کسی است که می‌گوید، تا درونی‌ترین خواسته‌هایشان را برای او بازگو کنند و در مقابل نیرنگ‌ها و بازی‌هایش بی‌دفاع شوند. تا با کمال میل فریبش را بخورند.

فرق بین عدالت و انتقام به کسی بستگی دارد که داستان را تعریف می‌کند.

دروغ‌هایی که می‌گویم هدفی دارند، کارما را به جهت درست هدایت می‌کنند. قدرت را به آن‌هایی که از دستش داده‌اند برمی‌گردانند. فرق عدالت و انتقام به کسی بستگی دارد که داستان را تعریف می‌کند.

یک داستان خوب می‌تواند فریبنده باشد. بیشتر آدم‌ها به‌جای اینکه شواهد جلوی چشمشان را بررسی کنند، دلشان می‌خواهد آن داستان را باور کنند. ولی چیزی که نمی‌دانند این است که هیچ‌کس راوی قابل‌اعتمادی نیست. راوی قابل‌اعتمادی وجود ندارد.