بریده‌هایی از کتاب پیش از آنکه قهوه ات سرد شود (جلد سوم)

وقتی می‌خواین به کسی که برای رسیدن به آرزوهاش تلاش می‌کنه هدیه بدین، باید عزیزترین چیزی رو که دارین به اون بدین. بعضی روزها، اون کسی که رؤیاهاش رو دنبال می‌کنه، قدرت ادامهٔ مسیر رو نداره. حتماً تلخ و دردناکه و اون باید بین رؤیاهاش و واقعیت یکی رو انتخاب کنه. وقتی این اتفاق بیفته، فردی که باارزش‌ترین هدیه‌ها رو گرفته، می‌تونه کمی بیشتر بجنگه. ظاهراً این بهش کمک می‌کنه احساس تنهایی نکنه. بنابراین، من این کتاب رو به تو می‌دم، چون می‌خوام برای رؤیات بجنگی.»

«خب، تنها زنده موندن مثل تنها مردنه، این‌طور فکر نمی‌کنی؟»

چیزی که عمیقاً به آن اعتقاد دارم این است که نباید اجازه دهیم مرگ یک فرد باعث بدبختی شود. دلیل آن ساده است، اگر اجازه دهیم مرگ هرکس دلیلی برای ناراحتی باشد، به این معنی است که انسان‌ها برای بدبخت شدن به دنیا می‌آیند. درواقع، برعکسِ این موضوع صادق است. انسان‌ها برای خوشبختی به دنیا می‌آیند.

«اما تسلیم نشدن هم خودش یه‌جور استعداده.»

«و تو می‌تونی به مبارزه کردن ادامه بدی، مگه نه؟»

با او خودداری می‌کرد. احساسات واقعی مردم به‌وضوح دیده نمی‌شود. ممکن است طرف مقابل به چیزی فکر نکند، اما ما مایلیم بدون اینکه با او صحبت کنیم یا دربارهٔ احساسش بپرسیم، به حدس و گمان خودمان اعتماد کنیم.

احساسات واقعی مردم به‌وضوح دیده نمی‌شود. ممکن است طرف مقابل به چیزی فکر نکند، اما ما مایلیم بدون اینکه با او صحبت کنیم یا دربارهٔ احساسش بپرسیم، به حدس و گمان خودمان اعتماد کنیم.

برخی از افراد سندرم فرسودگی شغلی را نوعی افسردگی می‌دانند. با این تفاوت که افسردگی با استرس یا خستگی یا یک شوک بزرگ مانند تصادف یا از دست دادن شروع می‌شود، اما سندرم فرسودگی شغلی از این فکر سرچشمه می‌گیرد که تمام تلاش‌های فرد بیهوده بوده است. این اتفاق زمانی می‌افتد که زندگی طبق انتظار پیش نمی‌رود؛ بااینکه فرد روح خود را وقف فعالیت خاصی می‌کند که معمولاً کار است.

ممکن است طرف مقابل به چیزی فکر نکند، اما ما مایلیم بدون اینکه با او صحبت کنیم یا دربارهٔ احساسش بپرسیم، به حدس و گمان خودمان اعتماد کنیم.

‫«نمی‌خوام با حسرت بمیرم.»

اگر قرار باشد فردا جهان به پایان برسد، شما چه می‌کنید؟