بریده‌هایی از کتاب کافه معنای زندگی

آرامش خاطر امری درونی است، ربطی به شهرت، ثروت یا اینکه موردعلاقهٔ محبوبت باشی، ندارد.

ما می‌خواهیم بدانیم که چرا اینجاییم و چه چیز باعث می‌شود که فکر کنیم زمانمان در اینجا اهمیت دارد.

چیزی به نام «خوشی دائمی» وجود ندارد. اتفاقات، چه خوب و چه بد رخ می‌دهند و همین است که زندگی را جذاب می‌کند. تمامی آن لحظات در کنار هم زندگی را می‌سازند.

وقتی جهت داشته باشی کارها آسان‌تر می‌شه و جهتی که برخاسته از یک انتخاب درونی درسته، بسیار طبیعی‌تر از جهتی است که حاصل تفکرات دیگران و یا حاصل تصوراتی است که دربارهٔ انتظارات دنیا از خودت داری

اگر امروز می‌مُردم، از چه چیزی پشیمان می‌شدم؟

من واقعاً به کمی آرامش نیاز دارم.

منظور از مهربان بودن با خود این نیست که به خودم اجازه بدم تمام روز را در تختم بمانم، بلکه یعنی به جای گفتن حرف‌های زشت به خودم، با خودم مثل یک دوست رفتار کنم.

آیا من به‌سوی خود ایده‌آلم حرکت می‌کنم؟ نکتهٔ اصلی در اینجا، حرکت است. حرکت به‌سوی چیزی و گاهی فاصله گرفتن از راه‌حلی که جواب نمی‌ده به همان اندازه خوبه که حرکت به‌سوی چیزی که صحیحه.

معنای زندگی تو، معنای زندگی فرد دیگری نیست، چون که معنای زندگی دیگران مناسب تو نیست. این معنای زندگی خودته و طوری که آن معنا را تصور و تجربه و زندگی می‌کنی، معنای زندگیت را می‌سازی.»