بریده‌هایی از کتاب پلک بزن

هرگز نمی‌دانی چطور به وقایعِ ناگهانیِ غم‌انگیزی که زندگی‌ات را به تکه‌های ریز می‌شکنند، واکنش نشان خواهی داد.

اعتراف می‌کنم اصلاً نمی‌دانی که ممکن است آدم این‌همه درد داشته باشد...

حاضر بودم همه‌چیزم را بدهم، اما زندگی را دوباره امتحان کنم، و تصمیم‌های بهتری بگیرم.

همیشه فکر می‌کردم این عبارت نخ‌نما شده است: «از اول شروع‌کردن.» خیلی راحت و سریع می‌توانید آن را به زبان بیاورید، اما در عمل، ماه‌ها طول می‌کشد تا نقشه بریزید و همه‌چیز را مرتب کنید، و حتی آن موقع هم، یک دنیا کار مانده که باید انجام دهید.

گاهی مشکل می‌شد با این حس مبارزه کرد که زندگی از اساس مزخرف است.

به هر فردی که اشتباهی مرتکب شده باید فرصت دوباره‌ای در زندگی داده شود

مثل خیلی چیزهای دیگر زندگی، اظهارنظر کردن بسیار آسان‌تر از این بود که در واقعیت کاری برایش انجام دهم.

بچه‌ها آسیب‌پذیرند، به راهنمایی نیاز دارند تا همان‌طور که بزرگ‌تر می‌شوند، برای عبور از دشواری‌های زندگی راه را به آنها نشان دهد.

«می‌دونی، من فکر می‌کنم این روش مقابله‌کردنشه. همه‌چیز زندگیش رو مرتب و عالی نگه می‌داره، حتی خودش رو. فکر می‌کنم این تنها راهیه که می‌تونه یه معنایی به زندگیش بده.»

مشتاق شروعی دوباره بود، خانواده‌ای از آنِ خودش. خصوصاً یک بچه، تا به او عشق و توجهی بدهد که خودش هیچ‌گاه تجربه نکرده بود، اما دیده بود که بقیه به فرزندان خود می‌بخشند.

منصفانه نبود؛ افرادی آن بیرون بودند که همه‌چیز داشتند، اما قدرش را نمی‌دانستند. کاملاً شایستهٔ این بودند که این چیزهای ارزشمند از آنها گرفته شود، و به کسی داده شود که قدرشان را می‌داند و از آنها مراقبت می‌کند.

بچه‌ها مثل اسفنج‌های کوچولو هستن که افکار و نارضایتی‌های بیان‌نشدهٔ بزرگ‌ترهای اطرافشون رو به خودشون جذب می‌کنن.

آدم‌ها خوششان می‌آید وقتی آنها را به یاد می‌آورید. فرقی نمی‌کند چه سنی باشند، این احتیاج همیشه هست. از کوچک‌ترین بچه‌ها گرفته تا مسن‌ترین افراد، همه دوست دارند فکر کنند که به یاد آورده می‌شوند. همین‌که نامشان را به یاد داشته باشید یا هفته‌ها بعداز اینکه تاریخ تولدشان را به شما گفتند از آنها بپرسید که آیا از جشن تولدشان لذت برده‌اند، برایشان خیلی جالب است.

دخترم احساس ناراحتی می‌کرد و به‌سمت کسی آمده بود که به او در این دنیا بیش‌از همه اعتماد داشت. من! و من به حرفش شک می‌کردم و به نگرانی‌هایش بی‌توجه بودم.