بریده‌هایی از کتاب باباگوریو

موفق خواهم شد! این کلمه‌ای است که هر قمارباز و هر سردار جنگی می‌گوید، اما این کلمات اگر اندک کسانی را نجات داده، در عوض بسیاری را نیز از پای درآورده و نابود کرده است!

اما چه می‌شود کرد دنیا این‌چنین است! هرگز خوشبختی کامل در این جهان یافت نمی‌شود.‌

«دوست من برو، به دنبال سرنوشت خودت برو.‌ اما من فعلاً در یک جهنم تاریک هستم و باید همانجا بمانم. هر چه بدی در مورد این دنیا به تو می‌گویند، باور کن! گمان نکنم هیچ شاعری بتواند ترس و وحشت و زشتی و پلیدی را که زیرپوششی از طلا و جواهرات قیمتی پنهان شده است، به تصویر بکشد!»

خوشبختی، شعر و هنر زنان است، همچنان که آرایش نیز زینت آنان محسوب می‌شود. اگر شادی و هیجان یک مجلس رقص رنگ‌های گلگون خود را بر این چهرهٔ رنگ‌پریده منعکس می‌نمود؛ اگر خوشی و رفاه یک زندگی بی‌دغدغه این گونه‌های گودرفته را کمی پر و سرخابی می‌ساخت؛ اگر عشق به این چشمان غم‌زده نور و جانی می‌داد

«دنیا لجنزاری است، پس باید سعی کنیم تا آنجا که می‌توانیم بالای آن زندگی کنیم!

اگر یک احساس واقعی در وجودتان بود، مثل یک گنج از آن مراقبت کنید و پنهانش دارید هرگز اجازه ندهید آن را حدس بزنند، وگرنه عمرتان بر باد می‌رود و دیگر این شما نیستید که سوارکارید بلکه یک قربانی هستید! زمانی که عاشق شدید رازتان را فاش نکنید و تا مطمئن نشده‌اید که پیش چه کسی قلبتان را باز می‌کنید، چیزی نگویید.‌ یاد بگیرید که به هیچ‌کس اعتماد نکنید

قلب انسان ممکن است در اوج محبت و عشق ورزیدن گاه‌وبیگاه توقفی کرده و نفسی تازه کند، اما به‌ندرت اتفاق می‌افتد که در سراشیبی تند و نزولی نفرت توقفی صورت گیرد.

قلب ما مثل یک گنج است.‌ اگر یک‌باره آن را خالی کنید، گویی ورشکست شده‌اید، همان‌طور که ما به کسی که یک پنی در جیب ندارد هیچ رحم و شفقتی نداریم، متقابلاً نسبت به محبتی که بیش‌ازحد خود را آشکار می‌کند نیز رحم نداریم.