بریده‌هایی از کتاب به انتخاب مترجم

کینکائید می‌گوید: «مادرم زمین حاصلخیز من است و اگر او نبود بعید می‌دانم به دنیای هنر جذب و نویسنده می‌شدم. همیشه صدایش با من است و در بیشتر داستان‌هایم حضور دارد.»

همیشه دروغ به منظورِ بد نیست. گاهی به دلیل آرزو است: تحقق آنچه انجامش در واقعیت ممکن نیست.

اساساً ما با ایجاد دلواپسی و دلسوزی عذاب‌آور برای کسانی که دوستمان دارند و همین‌طور اینکه آن‌ها را دائم در هراس قرار می‌دهیم، پیرشان می‌کنیم و می‌کشیم.

جک گفت: «من که دیگه تا این کتاب‌هام رو نخونم قصد ندارم چیز تازه‌ای از آمازون سفارش بدم.»

بخت یارش بود که در خانواده و جامعه‌ای فهیم زندگی کرد که او را "دیوانه" ندانست و از دنیا جدایش نکرد و الا بعید بود نویسندهٔ بزرگی شود.

هر کتاب‌خوانی می‌داند هر چه را بخوانی بر زندگی‌ات تأثیر می‌گذارد. منظورم از کتاب‌خوان یا "خواننده" کسی است که وقت خواب کتابی، نوشته‌ای را برمی‌دارد و مشغول خواندن می‌شود. از این به بعد او دیگر کتاب‌خوان است. (بنا بر فرض دیگر، در دوره‌هایی از زندگی، "تو" وقتی باسواد می‌شوی که عادت کتاب‌خوانی قبل از خوابت جایگزین نیم ساعت نشستن جلوی تلویزیون شده است.)

ظاهراً بیشتر آدم‌ها حقیقت را می‌دانند اما بر آن سرپوش می‌گذارند.

چه وحشتناک است این زندگی! نفرت‌انگیز و دیگر هیچ...

«نویسنده باید هر چه زودتر به شهرت برسد. اگر این دیر سراغش بیاید، لذت موفقیت کامل نیست... اگر صبر پیشه کند، زمان صبور نیست و منتظر کسی نمی‌ماند.»

ژرژ سیمنون در کتاب وقتی پیر بودم (یادداشت‌های پراکندهٔ روزانهٔ او)، می‌نویسد: «هر کسی پا به زندگی‌ام گذاشت و لحظه‌ای از آن را ربود، از خود حفره‌ای به جا گذاشت.»

جک گفت: «من که دیگه تا این کتاب‌هام رو نخونم قصد ندارم چیز تازه‌ای از آمازون سفارش بدم.»

در زندگی تله‌های زیادی سر راه ماست. هر کس ممکن است در آن‌ها گرفتار شود. ظاهراً همه‌چیز دارد خوب پیش می‌رود و در یک شب زیبای زمستانی کتابی را برمی‌داریم بخوانیم. همان صفحهٔ اول با کمال تعجب متوجه می‌شویم داستان زندگی خود ماست.

«آن که جست‌وجو می‌کند نمی‌یابد اما آن که نمی‌گردد پیدا می‌شود.»