بریده‌هایی از کتاب امضای کوچک: کتابی برای حضرت علی‌اصغر نکته‌ها، درس‌ها و آموزه‌های تربیتی امروزی‌اش

تنها کسی که در کربلا برایش نماز گزارده شد و دفنش کردند، علی‌اصغر (ع) بود: «إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَر

ماجرای دفن ایشان کنار قلب امام حسین در منابع معتبر بیان نشده است. ظاهراً مبنای این بحث یک رؤیا بوده است. شاید هم منظور از دفن کنار امام، کاربرد مجازی آن باشد و نه کاربرد حقیقی آن؛ به این معنا که به دنبال مزار او نباشید، جایگاه او در کنار قلب امام است...

«بِأَی ذَنْبٍ قُتِلَتْ» به کدامین گناه کشته شد؟!

امام با صدای بلند صدا زد: «هل من معین یعیننا لوجه الله؛ آیا کسی هست برای خدا مرا یاری کند.»

حسین علیه‌السلام گفت: «به نام خدا و یاری خدا و بر دین پیامبر خدا!». آن‌گاه، سرش را به سوی آسمان، بالا بُرد و گفت: «خدای من! تو می‌دانی که آنان، مردی را می‌کشند که جز او، فرزند پیامبری بر روی زمین نیست».

سئوال کرد پدر را بزنم یا پسر را؟ گفت همان که لشگر را به هم ریخته...

به ما بیاموز راه و رسم معیت با امام را! «از ولادت تا شهادت با حسین لحظه‌لحظه کرده عادت با حسین سینه‌اش سینای سرّالله بود تا خدا او را فقط یک آه بود»

کربلا، قصه شگفتی است. قصه بلوغ کودکان در شیرخوارگی قصه تشنه‌کامی کوچک است که فاتح همه آب‌های بهشت است.

در «زیارت ناحیه مقدّسه» آمده است: «سلام بر عبداللّه‌بن‌الحسین، کودک شیرخواره تیرخورده ضربت‌خورده به‌خون‌تپیده که خونش به آسمان، پرتاب شد و در دامان پدرش، با تیر، سربُریده شد! خدا لعنت کند حَرمَلَه‌بن‌کاهِل اسدی و هم‌راهانش را که به او تیر زدند!»

هر علی‌بن‌حسینی متولد بشود ترکی می‌خورد انگار در خیبرها»

«خوش به‌حال پسر فاطمه که می‌بیند دور او جمع شدند از همه سو حیدرها باز هم نام، علی‌بن‌حسین‌بن‌علی‌ست کوری چشم حسود همه دیگرها هر علی‌بن‌حسینی متولد بشود ترکی می‌خورد انگار در خیبرها»

این‌جا مدرسه کربلاست و امام حسین را خداوند به عنوان معلم این دیار انتخاب کرده است. آخر حسین را همه می‌شناسند، دوست‌داشتنی‌ترین معلم روی زمین! وقتی همه شیفته حسین شوند، بهتر درس‌هایش را می‌شنوند. معلم که دل‌بری کند، شاگرد بهتر حرف‌شنوی می‌کند.

«تیر سه‌شعبه بر آن طفلک شش‌ماهه زدند یعنی اندازه عباس حسابش کردند» «یک تیر سه‌شعبه با خودش شر آورد سقای حسین را ز پا در آورد در حیرتم این تیر که سقا را کشت حالا چه بلایی سر اصغر آورد» «با اون سه‌شعبه‌ای که / عموتو کرد زمین‌گیر حرمله ‌ای عزیزم / تو رو گرفته از شیر»

«مرا ببخش که مجبور می‌شوم در شعر  بیاورم کلماتی شبیه حرمله را»

وقتی ازحضرت زینب (س) سؤال کردند چرا این خون را به آسمان پرتاب کرد؟ در جواب فرمود: اگر این خون پرتاب نمی‌شد، آسمان فرو می‌ریخت.

ابن‌فرقد گفت حضرت صادق علیه‌السلام فرمود سوره فجر را در نمازهای واجب و مستحب خود بخوانید، زیرا آن سوره حسین علیه‌السلام است. به آن سوره کمال اشتیاق را داشته باشید. خدا شما را رحمت کند.

چه شد که این سوره اختصاص به حضرت حسین علیه‌السلام یافت؟ فرمود مگر این آیه را نشنیده‌ای در آن سوره یا أَیتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّه‌، ارْجِعِی إِلی‌ رَبِّک راضِیه‌ مَرْضِیه‌، فَادْخُلِی فِی عِبادِی وَ ادْخُلِی جَنَّتِی؟ منظور از نفس مطمئنه حسین علیه‌السلام است، چون او دارای نفس مطمئن و راضی و مرضی بود.

«السَّلَامُ عَلَی عَبْدِ اللَّهِ‌بن‌الْحُسَینِ الطِّفْلِ الرَّضِیعِ‌ الْمَرْمِی‌ الصَّرِیعِ‌ الْمُتَشَحِّطِ دَماً الْمُصَعَّدِ دَمُهُ فِی السَّمَاءِ الْمَذْبُوحِ بِالسَّهْمِ فِی حَجْرِ أَبِیهِ لَعَنَ اللَّهُ رَامِیهُ حَرْمَلَةَ‌بن‌کاهِلٍ الْأَسَدِی وَ ذَوِیه‌» در «زیارت ناحیه مقدّسه» آمده است: «سلام بر عبداللّه‌بن‌الحسین، کودک شیرخواره تیرخورده ضربت‌خورده به‌خون‌تپیده که خونش به آسمان، پرتاب شد و در دامان پدرش، با تیر، سربُریده شد! خدا لعنت کند حَرمَلَه‌بن‌کاهِل اسدی و هم‌راهانش را که به او تیر زدند!»

«السَّلَامُ عَلَی عَبْدِ اللَّهِ‌بن‌الْحُسَینِ الطِّفْلِ الرَّضِیعِ‌ الْمَرْمِی‌ الصَّرِیعِ‌ الْمُتَشَحِّطِ دَماً الْمُصَعَّدِ دَمُهُ فِی السَّمَاءِ الْمَذْبُوحِ بِالسَّهْمِ فِی حَجْرِ أَبِیهِ لَعَنَ اللَّهُ رَامِیهُ حَرْمَلَةَ‌بن‌کاهِلٍ الْأَسَدِی وَ ذَوِیه‌» در «زیارت ناحیه مقدّسه» آمده است: «سلام بر عبداللّه‌بن‌الحسین، کودک شیرخواره تیرخورده ضربت‌خورده به‌خون‌تپیده که خونش به آسمان، پرتاب شد و در دامان پدرش، با تیر، سربُریده شد! خدا لعنت کند حَرمَلَه‌بن‌کاهِل اسدی و هم‌راهانش را که به او تیر زدند!»

مثل سوره کوثر کوتاه اما همیشه جاری، هماره نوشاننده و زاینده. شگفت حادثه‌ای است، حادثه تو که کوتاه‌تر از آن انقلابی نمی‌توان شناخت.

«بِأَی ذَنْبٍ قُتِلَتْ» به کدامین گناه کشته شد؟!

علی‌اصغر، امضای مظلومیت حسین و معصومیت عاشوراست.

علامه طهرانی از مرحوم حداد چنین نقل می‌کند که: «قنداقه نوزادان را تا چندماهگی در مجالس علم و محافل ذکر و حسینیه و محالّ عزاداری که نام حضرت سیدالشّهداء برده می‌شود، ببرند؛ چرا که نفس طفل هم‌چون مغناطیس است و علوم و اوراد و اذکار و قُدّوسیت روح امام حسین را جذب می‌کند. طفل گرچه زبان ندارد، ادراک می‌کند و روحش در دوران کودکی اگر در محلّ یا در محالّ معصیت برده شود، آن جرم و گناه او را آلوده می‌کند و اگر در محلّ و یا محالّ ذکر و عبادت و علم برده شود، آن پاکی و صفا را به خود می‌گیرد.

شگفت است سند افتخار کربلا کودکی باشد که با آیتی از گلو خدا را می‌خواند. کربلا آیت شگفتی است.»

«غم مخور ای کودک دُردی‌کشم من خودم تیر از گلویت می‌کشم غم مخور ای بهترین هم‌راز من غم مخور ای آخرین سرباز من غم مخور ای کودک خاموش من قتل‌گاهت می‌شود آغوش من در حرم زاری مکن از بهر آب چون خجالت می‌کشم من از رباب»