بریده‌هایی از کتاب نشستگان

اگر نه با حسین باشی و نه یزید، یقین بدان با یزید هستی

مگر بین خدا و شیطان منطقه‌ای بی‌طرف قرار دارد؟! به خدا قسم، اگر ذره‌ای از خدا دور شده‌ایم، همان مقدار در آغوش شیطان افتاده‌ایم.

نمی‌دانید حضور اباالفضل‌العباس چه قوت‌قلبی برای حرم مولایم، حسین، است.

بدانید که مرگ حقیقی، در زندگیِ همراهِ با شکست است، و زندگیِ واقعی در مرگِ پیروزمندانه است.

ابن‌عباس گفت: جناب سعید در چه حال‌اند؟ ماشاءالله به این قوت و اراده! اگر پیش از این به من می‌گفتند که یک نفر در مدت کوتاهی ابتدا از کوفه به مکه، سپس از مکه به کوفه و دوباره از کوفه به مکه سفر کرده است، آن‌هم از بیراهه‌ها در بیابان‌های برهوت حجاز و عراق و در گرمای سوزان فصل خرماپزان، باور نمی‌کردم که او را زنده و شاداب ببینم! شما چگونه سختی و رنج این سفرهای طولانی را در این گرمای تابستان تاب آورده‌اید؟ سعید گفت: «از لطف شماست. پاسخ شما دو کلمه است: حبُّ‌الحسین.»

بدانید که هرکس در راه خدا کشته نشود، عاقبت خواهد مرد. آیا گمان می‌کنید اگر شهید نشوید، تا ابد زنده می‌مانید؟! اما اگر شهید نشوید، مدتی بعد با ذلت می‌میرید. شما از دنیا دست برنمی‌دارید، اما دنیا از شما دست برمی‌دارد.

از پیشامدی که با قلم قضا نگاشته شده گریزی نیست.

آه از غم‌های دل علی! فقط خداوند از دلِ علیِ مظلوم باخبر بود.

تا عباس باشد، حسین چه نیازی به سپر و زره دارد.

بدانید نزاع ما بر سرِ نام علی نیست، ما بر سر راه علی با این قوم جنگ می‌کنیم.