بریده‌هایی از کتاب پرونده خدمتکار مفقود

کارآگاه به او گفت که از یک نفر آدرس بپرسد. ولی نه از هر کسی. پرسیدن از کارگرهای غیربومی ممنوع بود. پوری معتقد بود آن‌ها عادت به آدرس دادن ندارند چون از روستاهایی آمده بودند که همه هم‌دیگر را می‌شناخته‌اند و جاده‌ها اسم نداشتند. «آدرس هر جایی رو که ازشون بپرسی می‌گن "اون‌جا".» راننده‌های دیگر هم قابل اعتماد نبودند چون نصف آن‌ها احتمالاً خودشان گم شده بودند. به نظر پوری مشاوران املاک و راننده‌های ریکشا مناسب آدرس دادن بودند چون آن‌ها باید مناطقی را که در آن کار می‌کردند خوب می‌شناختند. به پیتزابَرها هم می‌شد اعتماد کرد.